خلاصه ماشینی:
"در قرآن کلمه«سبل»که جمع سبیل است زیاد استعمال شده در حالی که این دو باهم فرق دارند،زیرا آنچه که متعدد است«سبل»است که همان راههای فرعی میباشد و هرکس به حسب استعداد فکری و درک عقلی و نیز توان جسمی و روحی خود آن را میپیماید تا به آن شاهراه هدایت«صراط مستقیم»که یکی بیش نیست و آن همان راه توحید و یکتاپرستی و انقیاد کامل در برابر خدا و اخلاص در عمل است،برسد.
32 2-اینکه گفته شده دین حق یکی،و آن نیز اسلام است و بس بدین معنا نیست که پیروان ادیان و مکاتب دیگر همگی بر باطل و گمراهی محض بوده و سزاوار کیفر و عذاب جاودانه دوزخند،تا اشکال شود که در این صورت صفت «هدایتگری»خداوند بروز نکرده است.
توضیح آنکه گرچه پس از بعثت پیامبر خاتم(ص)و عرضه آیین جهانی اسلام توسط آن حضرت،شرط بهرهمندی کامل از ایمان راستین و رسیدن به بالاترین درجه هدایت و رستگاری،پایبندی کامل به معتقدات دینی-اسلامی در اعتقاد و عمل همراه با اخلاص میباشد،ولی چنین نیست که اگر کسی توان نیل به بالاترین درجه ایمان و عمل را نداشته است از نیل به درجات پایینتر از آن باز بماند و اگر هم به مراحل پایینتر دست یافته باشد از او پذیرفته نشود،زیرا: الف:از آنجا که فهم و درک انسانها متفاوت بوده،توان جسمی و روحی افراد در عمل به دستوارت دینی هم دارای مراتب و اختلاف درجه است،به تبع آن راهیابی افراد به سوی حق و رسیدن به هدایت و ایمان هم دارای درجات است؛ در نتیجه هرکس به حد وسع عقلی و توان عملی خویش از ایمان و عمل برخوردار خواهد بود."