چکیده:
اساسا یکی از اولویتهای سیاست خاورمیانهای ایالات متحده آمریکا در منطقه،مسئلهی تأمین انرژی و متنوع کردن منابع انرژی است.اما در دوران ریاست جمهوری جورج بوش به واسطهی مرتبط بودن بوش و معاونش به صنعت نفت این مسئله به مهمترین دغدغههای سیاست خارجی این کشور تبدیل شد.حادثهی یازدهم سپتامبر و پیامدهای سیاسی ناشی از آن نگرانیهای آمریکا در این خصوص را تشدید کرد؛به طوری که این حادثه تأثیر استراتژیک قابل ملاحظهای در روابط بین ایالات متحده عربستان سعودی در روسیه گذاشت.بوش در راستای اصل تنوع بخشی امنیت انرژی از طریق اکتشاف و توسعهی منابع انرژی خارج از خاورمیانه یعنی کشورهایی همچون روسیه،مبادرت به مقابله با چالشهایی پی روی خود نمود.نویسنده در این مقاله با دلایلی که ارائه میدهد چنین استدلال مینماید روسیه گزینهی موقت و ناپداری برای آمریکا بوده و توانایی آن را ندارد به عنوان منبعی قابل اطمینان جهت برآورده نمودن نیازهای نفتی ایالات متحده جایگزین عربستان سعودی شود.
خلاصه ماشینی:
"در مقالهی نخست تحت عنوان «ژئوپلیتیک جدید نفت:ایالات متحده عربستان سعودی و روسیه»این بخش ابتدا به اولویتهای سیاست خاورمیانهایالات متحده آمریکا،مسئلهی تأمین انرژی و متنوع کردن منابع انرژی به عنوان یکی از دغدغههای آمریکا پس از حادثهی یازدهم سپتامبر پرداخته میشود.
نویسنده در این مقاله با دلایلی که ارائه میدهد چنین استدلال مینماید روسیه گزینهی موقت و ناپداری برای آمریکا بوده و توانایی آن را ندارد به عنوان منبعی قابل اطمینان جهت برآورده نمودن نیازهای نفتی ایالات متحده جایگزین عربستان سعودی شود.
دلایل این کار عبارت بود از: 1-تولید و صادرات نفت روسیه از اواخر دههی 0991 بهطور قابل ملاحظهای افزایش یافته است و روسیه به اندازهی کافی دارای ذخایر نفت خام جهت توسعهی امنیت انرژی جهان و آمریکا میباشد.
اولا،علی رغم افزایش تولید صادرات روسیه،صنعت نفت این کشور با چند مانع ساختاری اساسی روبهروست،و برخلاف عربستان،آیندهی روسیه متکی به نفت نیست بلکه به گاز طبیعی وابسته است(7/03 درصد کل ذخایر گاز طبیعی جهان در اختیار روسیه است)،ثانیا،با توجه به خصوصیات اصلی بازار کنونی انرژی جهان،اساسا اشتباه است که تولیدکنندهای جایگزین دیگری شود.
درحالی که تصمیمگیری پوتین برای کاهش یا افزایش تولید در عربستان سعودی و دیگر تولیدکنندگان اوپک به وسیلهی مسئولان دولتی صورت میگیرد،تصمیمگیری در این خصوص در روسیه عمدتا وابسته به مذاکرات بین شرکتهای نفتی و دولت است.
همکاری نوظهور بین بزرگترین مصرفکننده و دومین تولید و صادرکنندهی نفت جهان مبتنی بر 2 اصل اساسی است:شرکتهای نفتی آمریکا منابع [مالی]مورد نیاز صنعت انرژی روسیه را تأمین میکنند و در عوض،مسکو خود را به عنوان جایگزین خاورمیانهی بیثبات و همچنین تأمینکنندهی مطمئن ایالات متحده معرفی مینماید."