چکیده:
توسعهء اقتصادی-اجتماعی آسیای جنوب شرقی طی دهههای اخیر شکل خیرهکنندهای به خود گرفت و نظر جهانیان را به خود جلب کرد و حتی بعنوان الگویی برای توسعهء اقتصادی سایر کشورهای در حال توسعه و عقبمانده مطرح شد.اما بحران اقتصادی نیمهء دوم سال 1997 باعث ایجاد شک و تردید نسبت به استحکام میانی تتوسعه در این کشورها شد.این بحران که گریبانگیر بسیاری از کشورهای منطقه گردید،موجب سقوط بازارهای سهام و ارزش پول ملی و طبیعتا رکود اقتصادی شد.مقالهء حاضر بر آنست تا با بررسی بحران اخیر اقتصادی در کشورهای شرق آسیا،علل بروز این بحران را توضیح داده و پیآمدهای آنرا در سطح منطقه،دیگر مناطق و نیز اقتصاد جهان ارزیابی نماید.
خلاصه ماشینی:
"تایلند با میانگین نرخ رشد سرانهء درآمد ناخالص ملی حدود 8 درصد در سال طی دهسالهء 4991-5891 پیشرو جهان بود،تایلندیها از این عملکرد اقتصادی که سطح زندگی آنها را بالا برده بود و به نظر میرسید که بدون توقف نیز ادامه داشته باشد به خود میبالیدند و همین امر موجب شد تا به موقع متوجه خطراتی که اقتصاد آنان را تهدید میکرد،نشوند.
اندونزی در سال 7791 علاوه بر بحران اقتصادی با بداقبالیهای دیگری نیز روبرو شد این کشور هماکنون از بدترین خشکسالیهای جهان در نیم قرن اخیر رنج میبرد،شدیدترین فاجعه آلودگی هوا در ماه سپتامبر به وقوع پیوست و اندونزی با انتقاد شدید بین المللی به خاطر اجازه انتشار دود سمی و خطرناک ناشی از آتشسوزی جنگلهای آن بر روی اغلب کشورهای جنوب شرق آسیا مواجه گردیده است.
در حال حاضر نیز صندوق بین المللی پول جهت حل بحران کرهء جنوبی وعدهء یک کمک فوری 06 میلیارد دلاری به این کشور داده و از دولت سئول خواسته است که با اقدامات اقتصادی و مالی به این شرح از تسهیلات وامهای اعطایی بهرهمند شود: از جمله ایجاد انعطافپذیری در بازار کار جهت پرهیز از اخراج کارگران و کارمندان،از میان برداشتن محدودیت مالکیت خارجی سهام در سال 8991،پایان دادن به محدودیت خارجی اوراق قرضه تا پایان دسامبر 7991 و پایان دادن به نوسان نرخ بهره تا ماه فوریه.
صندوق بین المللی پول پیشبینی کرده است بروز بحران مالی در آسیا رشد اقتصادی این منطقه را کند خواهد کرد."