خلاصه ماشینی:
"صحبت این نیست که مقررات حل و فصل اختلافات در چارچوب گات مربوط به سال 7491 دیگر کاربردی ندارد؛بلکه یک سیستم سازش تقریبا اجباری بهمنظور کمک به حل دعاوی حقوقی میان طرفهای متعاهد توسعه یافته است؛بهطوری که نهاد تجدیدنظر اعلام کرده است که همواره ارتباط پیوسته میان سیستم گات(7491)و سیستم سازمان تجارت جهانی وجود دارد.
در اینجا باید به این نکته اشاره کرد که ارگان حلوفصل اختلافات بهدنبال نظاممند کردن رسیدگی به دعاوی تجاری و تعیین روشی متوازن جهت حلوفصل اختلافات در بخشهای مختلف میباشد؛ولی باوجود این نمیتواند در مواجهه با دعاوی تجاری مربوط به موضوعات مختلف نظیر بهداشت،فرهنگ یا محیطزیست روش واحدی را اتخاذ نماید؛با اینکه هدف اصلی در موافقتنامه های سازمان تجارت جهانی دستیابی به وحدت رویه در قالب یک سیستم چندجانبه تجاری است.
یکحالت زمانی است که بهمنظور محکوم کردن عضوی از سازمان تجارت جهانی به یک موافقتنامه بینالمللی استناد ورزیده شود؛در چنین شرایطی،موافقتنامه بینالمللی نمیتواند به تنهایی بهکار گرفته شود چرا که گروههای ویژه و نهاد تجدیدنظر صلاحیت توصیه راهحل جهت حلوفصل اختلافات را که جدا از قواعد سازمان تجارت جهانی باشد،ندارند.
مورد دیگری که باید به آن پرداخت این است که اگر موافقتنامهای بینالمللی بهعنوان ابزار دفاعی در حل اختلافی بهکار گرفته شود که عضو دیگر طرف موافقتنامه موردنظر نباشد، در اینصورت گروههای ویژه نهاد تجدیدنظر نمیتوانند روی آن حساب کنند؛از اینرو با مشاهده تأثیرپذیری معاهدات،میتوان گفت که فقط«موافقتنامههای موردنظر»سازمان تجارت جهانی در چنینشرایطی میتوانند مورد اعتراض قرارگیرند."