خلاصه ماشینی:
"مورد دیگر،خلط مباحث ظاهر و باطن است،گاهی روایاتی که اشاره به باطن قرآن دارد به ظاهر حمل شده و به عنوان نام اهل بیت ذر شده است مثل آیهء«یالیتنی کنت ترابا»که در حدیثی آمده مقصود امیرالمؤمنین است.
حجت الاسلام رضایی اصفهانی دیگر منتقد این نشست نیز گفت:در تبیلغ این کتاب گفته شده بود که نام امیرالمؤمنین علیه السلام بیش از هزار مرتبه کاملا صریح در قرآن آمده است یا نام کربلا،نجف اشرف و فرات،پخش این مطالب چه قدر قابل توجیه است؟این مطالب نیاز به اثبات دارد.
نکتهء بعدی این که ایشان در صفحه 43 مینویسد:برای فهم قرآن فقط باید به روایات مراجعه کرد،معنای این سخن چیست؟ آیا ما از روشهای دیگر تفسیری نمیتوانیم استفاده کنیم؟آیا باب تفسیر اجتهادی بسته است؟این حرف ما را در دام اخبارگری میاندازد.
اگر ذیل آیهای روایت نبود چه باید کرد؟آیا باب علم و فهم قرآن بسته است؟آیا خلاف حکمت لازم نمیآید؟در این موارد حجیت ظواهر قرآن،اجتهاد،قرائن عقلی و قرائن نقلی از دیگر آیات چه خواهد شد؟ در صفحه 82 تعبیری دارد درباره السابقون السابقون مینویسند که محمد بن مسلم از السابقون بوده است.
حجت الاسلام رضایی اصفهانی در اظهارات پایانی خود تأکید کرد:راز ماندگاری تفسیر المیزان در این است که علامه این کتاب را عالمانه و محققانه و مؤدبانه نوشت و مواظب بود که سخن آن توهین به دیگران نباشد،ما باید دفاع معقولانه و منطقی از اهل بیت داشته باشیم و مطالبمان را براساس کتاب قرآن و سنت و عقل و علم قطعی باشد."