خلاصه ماشینی:
جامی، شواهد النبوة و هم سخنی بین مذاهب اسلامی حسین سرمد محمدی 1 نام کتاب: شواهد النبوة نویسنده: عبدالرحمن جامی (وفات 898 ق) مصحح و نویسنده مقدمه و تعلیقات: پروفسور سید حسن امین ناشر: میر کسری (تهران) و طیب (قم) سال چاپ: 1379 تعداد صفحات: 606 صفحه قطع: وزیری مقدمه: این تصور که اندیشه وحدت، تفاهم مذهبی و هم سخنی بین مذاهب اسلامی در دو سده اخیر بهوجود آمده است، درست نیست؛ در واقع این حرکت در این دو سده با توجه به هجوم استعمارگران بهسرزمینهای اسلامی و فراخوانی مسلمانان به وحدت و انسجام از سوی مراجع و عالمان دینی وروشنفکران دنیای اسلام، به انگیزه دفاع و پاسداری از حیثیت مسلمانان، بسیار قوی و جدی بودهاست.
این طایفه در عصر جامی، چنانکه از دیباچه فتوتنامهسلطانی، تألیف حسین کاشفی نیز بر میآید، سنیان تفضیلی بودهاند؛ یعنی اگر چه به خلافت«چهاریار» شایستهکردار پیامبر اقرار نمودهاند، اما از جهت معنوی، امام علی را بر خلفای دیگر مقدممیداشتند (کاشفی، 1350 ش، ص20).
جامی، به عنوان یکی از بزرگترین شارحان تصوف، آثار بسیاری درباره معرفی و شرح مباحثتصوف خلق کرده است؛ برای مثال، «نقدالنصوص» وی در شناخت آرای ابن عربی یک اثر درسیبسیار مفید و پربار بوده و در شناساندن مشایخ تصوف به فارسیزبانان نقش عمدهای داشته است.
البته این عقیده درست نیست، چون جامی در آثار خود نه تنها با خاندان پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله وشیعیان علی علیهالسلام خصومتی نشان نداده، بلکه راه و روش خاندان رسول صلیاللهعلیهوآله را تأیید نیز کرده است.
جامی درباره دو فرزند امام شیعیان، علی علیهالسلام نیز مدایحی سروده است (پیشین، ص 142).