خلاصه ماشینی:
"به جاست این اصلاحات و علل آن از نوشتهء زبانشناس تاجیک عبد الستار میرزایف که خود تا این زمان حامی خط سیریلیک بوده است واکنون نیز به جای احیای خط فارسی اصلاح سیریلیک را پیشنهاد میکند، نقل شود: با مقصد نقصان و تکمیل قاعدههای اساسی املای سال 1941 پیرامون مسألههای بحثناک آن سالهای 1952-1953 در مطبوعات بحث و مناظرهء آشکارا به وقوع پیوست.
از سوی دیگر شایان ذکر است که انستیتوی خاورشناسی آکادمی علوم شوروی در مسکو که یکی از مراکز شناخته شدهء تحقیقات ایرانشناسی به شمار میرفت و در سالهای پربار فعالیت خود بسیاری از متون قدیم فارسی را تصحیح و طبع کرد(از جمله تصحیح انتقادی شاهنامه که از معتبرترین چاپهای شاهنامه است)،هرگز یکی از این آثار را به خط سیریلیک تاجیکی یعنی همان خطی که هموطنان آن روز خودش فارسی را به آن مینوشتند،منتشر ساخت.
همینطور مراکز دیگر تحقیقات زبان فارسی در شوروی، نظیر باکو که آثار نظامی و رشید الدین فضل الله و جز اینها را به خط فارسی طبع کردند، خط جدید تاجیکستان را جدی نگرفتند و درثقل متون کهن به خط جدید او را یاری نکردند و این خود گویای شأن و اعتبار خط جدید تاجیکستان است در اتحاد جماهیر شوروی سابق،خلاصه اینکه تجربهء تاجیکستان نشان داد برگرداندن آثار مکتوب ما به خطی جدید که طرفداران تغییر خط در ایران امری جزئی و پیش پا افتاده میپندارند، در عمل به این آسانیها نیست و بر فرض که از ملتی مقتدر و مجهز ساخته باشد از عهدهء ما خارج است."