چکیده:
هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی، و ترکیبی بر ساختار قلب دختران دانشگاهی. 39 دانشجوی دختر غیر ورزشکار با میانگین سن 24±2.58 سال، قد 161±8.2 سانتی متر و وزن بدن 56.8±14.61 کیلوگرم با سلامت کامل قلبی- عروقی به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل (9 نفر: C)، تمرین استقامتی (10 نفر: E)، تمرین قدرتی (10 نفر: S)، و تمرین ترکیبی (10 نفر: SE) قرار گرفتند. برنامه استقامتی در هفته اول شامل دویدن با شدت 65 درصد ضربان قلب بیشینه (MHR) روی نوار گردان الکتریکی به مدت 16 دقیقه بود که هفته هشتم به تدریج به 80 درصد MHR و مدت 30 دقیقه رسید. برنامه تمرین قدرتی عبارت بود از اجرای حرکات پرس پا، پرس سینه، کشش زیر بغل، و کشش پشت ساق پا. حرکات در هفته اول با 50 درصد یک تکرار بیشینه (1RM) در 2 نوبت با 10 تکرار اجرا شد که به 80 درصد 1RM در 3 نوبت با 6 تکرار در هفته هشتم رسید. برنامه تمرین ترکیبی، ترکیب تمرینات دو گروه استقامتی و مقاومتی در هر نوبت تمرین بود. برنامه تمرین گروه ها سه روز در هفته انجام شد. اندازه های پایان دیاستولی و سیستولی، ضخامت دیواره خلفی، توده، و شاخص توده بطن چپ و ضخامت سپتوم بین بطنی استراحتی آزمودنی ها به روش اکوکاردیوگرافی تک و دوبعدی اندازه گیری شدند. یافته ها نشان داد اندازه پایان دیاستولی بطن چپ در دو گروه استقامتی و ترکیبی و قطر پایان سیستولی، توده بطن چپ، و شاخص توده بطن چپ گروه ترکیبی افزایش معناداری داشت (P£0.05). مقایسه چهار گروه، تنها اندازه قطر پایان دیاستولی بطن چپ گروه ترکیبی بیشتر از سایر گروه ها بود (P£0.05). با وجود افزایش برخی متغیرهای ساختاری قلب در گروه ترکیبی که احتمالا ناشی از ترکیب تمرینات استقامتی و قدرتی است، برنامه تمرینی تغییرات معناداری در متغیرهای ساختاری قلب ایجاد نمی کند.
خلاصه ماشینی:
"پارهای از پژوهشها در زمینهء تأثیر تمرین ترکیبی بر قلب نشان میدهد هایپرتروفی قلبی و ضخامت دیوارههای بطنی گروه تمرین ترکیبی افزایش بیشتری نسبت به گروه تمرین استقامتی یا مقاومتی داشته است(16،22،24).
با توجه به محدودیت پژوهشها در حیطهء سازگاریهای قلبی با تمرینات استقامتی و قدرتی زنان و نیز وجود پژوهشهای اندک در زمینهء آثار تمرین ترکیبی بر ساختار قلب،در پژوهش حاضر تأثیر تمرین استقامتی،مقاومتی،و ترکیبی بر ساختار قلب دختران بررسی شده است تا به این سؤال پاسخ داده شود که تمرین ترکیبی چه اثری بر ساختار قلب دارد.
یافتهها در جدول 2 ارزشهای مطلق و نسبی ویژگیهای ساختاری قلب آزمودنیها شامل قطر پایان دیاستولی 1(LVEDD) ،قطر پایان سیستولی 2(LVESD) ،ضخامت سپتوم بین بطنی 3(SWT) ، ضخامت دیوارهء خلفی بطن چپ 4(PWT) ،و تودهء بطن چپ 5(LVM) ارائه شده است.
نمونهای از اکوکاردیوگرافی استراحت آزمودنیها در مرحلهء پایان دیاستول،در گروههای تمرین استقامتی (E) ،مقاومتی (S) ، ترکیبی (SE) ،و کنترل (C) (؟؟؟نشاندهندهء LVEDD است که بین گروهها تفاوت معناداری داشت.
افزایش قطر پایان دیاستولی در گروه تمرین ترکیبی احتمال دارد به دلیل اجرای ترکیب تمرینات استقامتی و مقاومتی در هر نوبت تمرین بوده باشد که به موجب آن دستگاه قلب علاوهبر تحمل اضافهبار حجمی با الگوی اضافهبار فشاری نیز روبهرو بوده است که پیامد تأثیر مؤلفههای مدت و شدت تمرین است.
یافتههای این پژوهش نشان داد قطر پایان سیستولی،تودهء،و شاخص تودهء بطن چپ تنها در گروه ترکیبی نسبت به پیشآزمون افزایش معناداری داشت که ممکن است به دلیل ماهیت تمرین ترکیبی یعنی اعمال هر دو الگوی اضافهبار باشد."