خلاصه ماشینی:
"زمین،آب،گونههای زیستی و فعالیتهای سنتی/روشنفکرانه که از منابع مهم تأمین امنیتغذایی به شمار میرود،باید تحت نظارت مردمی تولیدکنندگان غذا و خود جوامع محلی قرار داشتهباشد و در عین حال ضرورت تأکید ویژهای بر اعمال مکانیسمهایی که مشارکت زنان را در تمامیسطوح تصمیمگیری تضمین کند،بهطور کامل مشهود است.
تهیه نمودار و سیاهه میزان و پراکندگی غذا و همچنین تأسیس سیستمهایهشداردهندهای که توسط مردم محلی ایجاد و اداره شده است،از جمله رسم نقشه مناطق پرخطر وآسیبپذیر باید به عنوان بخشی از فعالیتهای آمادگی مقابله با حوادث غیر مترقبه در نظر گرفته شود.
4. 6 شیوههای پایدار تأسیس امنیت غذایی الف)جهانی شدن کشاورزی همچون جهانی شدن اقتصاد و صنعت،مبنای بیولوژیکی شرایطخرده زارعان را نیز به کلی نادیده گرفته است و در واقع آنها را با نوسان قیمتها و سایر شرایطزودگذر و بیثبات که از سوی نیروهایی خارج از مرزهای محلی اعمال میشوند،مواجه میکند.
تجارت ب)این شورا از مفاهیم امنیت غذایی و تجارت برمبنای اصول زیر حمایت میکند: *در صورتی که کشوری اعم از توسعه یافته یا در حال توسعه قابلیت تولید محصول را بهمیزان کافی برای مردم کشور خود داشته باشد،این تولیدات خودکفایی باید برای تولیدکنندگان داخلیذخیره شود؛تجارت خارجی نیز مکمل تولیدات ملی باشد و نه جایگزین آن.
و)سرمایهگذاری عمومی در بخش کشاورزی،از جمله کمکهای مؤسسات خیریه بین المللی،باید در جهت ایجاد ظرفیتهای مولد کوچک و سیستمهای کشاورزی متناسب،از جمله معاملاتملی و اصلاح منابع به منظور منتفع ساختن خرده زارعان،ساکنان محلی،زنان و جوامع بومی،هدایت شود."