خلاصه ماشینی:
"گزارش: ارزش افزوده آثار هنری نادیده گرفته شده است (هنرمندان از فروش آثار هنری میگویند) انسیه کریمیان،سحر آزاد شاید سرمایهگذاری روی آثار هنری هنوز در نظر بسیاری،کاری صرفا فرهنگی و به دور از فکر اقتصادی باشد،اما با فروش بالای آثار هنرمندان ایرانی و توجه به چنین امری در نگارخانهها و بازارهای داخلی،تابلوها نزدیک است جایگزین گاوصندوقهای خانگی شوند؛هرچند برخی از هنرمندان عقیده دارند این روند باید حساب شده باشد تا سردرگمی در قیمتگذاریها از میان برود.
خسروجردی در مورد اینکه آیا هنرمندان نقاش و مجسمه ساز میتوانند با فروش آثار خود امرار معاش کنند و زندگیشان را بگذارنند،اظهار میدارد:بستگی دارد که تعریف هر هنرمند از زندگی اقتصادی چه باشد؛اما تا به حال تاریخ این سرزمین به جریان هنری در حوزه هنرهای تجسمی،تئاتر و...
این نقاش سپس بالا رفتن قیمتها را نتیجه نوعی هیجان ناشی از این حراجها بیان میکند:در ایران هیجانی میان نقاشان و به خصوص جوانترها شروع شده است که این حراجها را معیار اثر هنری قرار دهند و برحسب سلیقه خریدان در دوبی کار کنند،که این میتواند علاوه بر نداشتن حسن،به یک فاجعه تبدیل شود.
او نیز بر معیار نبودن حراجها در زمینه ارزش آثار هنری تأکید میکند:فروش آثار در این حراجها به این معنا نیست که کارها دارای کیفیت بالایی هستند یا خالقان آنها در تاریخ هنر ماندگار میمانند،اما نکته اینجاست که هنرمندان میتوانند با ارائه کارهای خوب و باارزش،چنین جریانی را پایدار نگه دارند و ثابت شده است هنرمندانی که کارشان باارزش است،هیچ وقت قیمت آثارشان پایین نمیآید و همچنان بالا میرود."