خلاصه ماشینی:
"محمد علی همایون کاتوزیان نامههای هدایت آخرین بخش به یاد محمد جعفر محجوب نامههای سفر هند نامهء بعدی که از هدایت به مینوی در دست است تاریخ ندارد ولی باید در حدود شهرویور و مهر 1315(سپتامبر و اکتبر 1936)نوشته شده باشد.
27 دو هفته پیش از این(29 ژانویه 1937)هدایت نامهای به یانریپکا نوشته بود که نکات اصلی آن شبیه نامهاش به مینویست ولی از آن کوتاهتر است.
اگر فرض کنیم همهء داستانهایی که بعد از شهریور بیست در مجموعهء سگ ولگرد چاپ شد تا این تاریخ نوشته شده بوده(که مسلما اینطور نیست)و«البعثة»و«افسانهء آفرینش»را هم بر آن بیفزاییم مجموعا ده تا میشود.
نامهء کوتاهیست که ضمنا نشان میدهد حتی در دورهای که به دورهء«خوشبینی»و«امیدواری»هدایت شهرت یافته هدایت از اوضاعش ناراضی بوده و خیال سفر به خارج را در سر میپرورانده است«توجه داشته باشیم که این نامه پیش از انتشار حاجی آقا نوشته شده است): البته سایهء سرکار زیاد سنگین شده و مدتهاست که نمک پراکنیهای*سرکار را در رادیو [بی.
در مملکتی که آدم مثل یهودی سرگردان زندگی میکند به چه چیزش ممکن است علاقهمند باشد؟»: بعد از 16 سال سابقهء خدمت تازه حقوقم را نصف کردهاند،یعنی دولت دلش به حال روز پیری من سوخته خواسته مرا هم رسمی بکند و ضمنا 5 سال سابقهء بانک را ندیده گرفته،به اضافهء سه سل دیگر را-چون استعفا کرده بودم و به هند رفته بودم.
» پس از این نامه تا سفر آخر هدایت به پاریس در دسامبر 1950(آذر 1329)،یک نامه از او به فریدون توللی،دو نامه به جمالزاده،و دوازده نامهء دیگر به شهید نورایی در دست است."