خلاصه ماشینی:
"»تلفنی پرسشهایی را با مان در میان گذاشتهاند بدین شرح:1-آیا به راستی دکتر جواد هیئت در کتاب خود نوشته است«زبان فارسی از خارج از ایران یعنی از آن طرف جیحون به وسیلهء ترکان غزنوی و سلجوقی به ایران آمده،و با قدرت سلاطین ترک،زبان رسمی و ادب ایران و آسیای صغیر و هندوستان گردیده و بعدا هم با همکاری شعرای کلاسیک ترک زبان به این پایهء ادبی رسیده است؟»؛2-نام مورخانی که نوشتهاند سلطان محمود غزنوی«چهل و پنج هزار معلم برای یاد دادن فارسی به مناطق ایران گسیل داشت»چیست؟3-اگر مولانا جلال الدین و نظامی گنجوی و خاقانی شروانی و قطران تبریزی ترک زبان بودهاند،چرا آثاری به ترکی از ایشان باقی نمانده است،و چرا تمام آثارشان به زبان فارسیست؟4-اصولا ترکان غزنوی و ترکمانان به چه مقصودی زبان فارسی را از شمال جیحون به ایران آوردند؟5-پیش از این اقدام ترکان غزنوی و ترکمانان سلجوقی،ساکنان ایران به چه زبانی سخن میگفتند؟نام آن زبان چیست و چه آثاری از آن موجود است؟6-محمود غزنوی لا بد این معلمان زبان فارسی را همراه خود از شمال جیحون به ایران آورده بوده است،پس شمال جیحون که حدود جغرافیاییش را دکتر جواد هیئت تعیین نکرده،مهد زبان فارسی بوده است؛7-چه دلیلی در دست داریم که ثابت میکند قطران تبریزی و دیگر شاعرانی که وی نام برده است ترک زبان بودهاند؟ در پاسخ اینگونه پرسشها به خوانندگان مجله پاسخ دادهایم که این موضوعهای بیسر و ته را ما جعل نکردهایم،همهء اینها حاصل بخشی از پژوهشهای دکتر جواد هیئت است که ما از کتاب سیری در تاریخ زبان و لهجههای ترکی نوشتهء وی،با ذکر شمارهء صفحه و سال چاپ کتاب،نقل کردهایم."