خلاصه ماشینی:
"آیا ایران باید بکوشد تا در داخل اوپک قدرت را به دست گیرد یا در جهت نیرومندتر کردن این سازمان تلاش کند؟آیا ایران با"تندروها"همجهت شود و برای بالا بردن قیمت نفت بکوشد یا در کنار میانهروها قرار گیرد و امیدوار باشد تا با بهبود شرایط اقتصادی،تقاضا برای نفت افزایش یابد؟ رسیدن به قدرت بیشتری در اوپک میتواند-چنانکه در مورد عربستان سعودی صادق است-از طریق تأمین منابع قابلاستخراج بیشتر،و برخورداری از ظرفیت تولید یا ذخیرهء بیشتر،و یا از راههای غیرنفتی،مانند دیپلماسی و روابط خارجی باشد.
میزان تولیدی که برای سال 1993 برای میادین مستقل در برنامه پیشبینی شده بود 4/171 میلیون متر مکعب در روز بود،حال آنکه تولید واقعی تنها به 88 میلیون متر مکعب در روز رسید که حتی از ظرفیت پالایش گاز،یعنی 116 میلیون متر مکعب در روز،بسیار پائینتر است18و به هیچوجه با نیاز به 190 میلیون متر مکعب گاز در روز که برای تزریق به میدانهای نفتی لازم است،نمیخواند.
در فاصله سالهای 1989-1972 که دوره بالا رفتن بهای نفت در جهان است،نسبت مصرف فرآوردههای پالایشیافته نفتی به تولید ناخالص داخلی در ایران دو برابر گردید،حال آنکه در کشورهای عضو«سازمان همکاری اقتصادی و توسعه»در همین مدت این نسبت 4/1 کاهش یافته است.
در سال 1991 ایران نخستینبار اعلام کرد که قصد دارد ظرفیت تولید خود را به 5 میلیون بشکه در روز برساند و دست به کار اعمال نفوذ برای تعیین سهمیه بالاتر شد.
چنانچه تقاضای داخلی با نرخ فعلی 6 درصد در سال به رشد خود ادامه دهد تا پایان برنامه دوم به 6/1 میلیون بشکه در روز خواهد رسید که در این صورت فقط یکسوم ازدیاد تولید(یعنی 000,200 بشکه در روز)برای صادرات باقی خواهد ماند."