خلاصه ماشینی:
"این تلفیق بیانگر تلاش آگاهانهای برای رفع دغدغههای فرهنگی ناشی از روند تجدد و ورود ارزشها و الگوهای خارجی به کشور بود و در عین حال نشان میداد که روشنفکران و فعالان عرصهء آموزش در قرن نوزدهم به مشکلات ناشی از وارد کردن نهادها و الگوهای دنیای مدرن به جامعه سنتی واقف بودند و برای حل آنها تلاش میکردند.
به اعتقاد طالبوف امپراطور ژاپن چندین هزار مدرسه به سبک اروپایی تأسیس و قانون اساسی مشابه قانون اساسی اروپایی تدوین کرده بود و به همین دلیل ژاپن به پیشرفتهای عظمی نائل شده بود و دیگر کشور عقبماندهای مثل ایران به شمار نمیرفت11در همان حال که هرگز از فرهنگ بومی خود نیز دست برنداشته بود.
به این ترتیب،مواد درسی و سازماندهی اروپایی که برای پیشرفت و نوسازی ایران ضروری تشخیص داده میشد به سیستم آموزشی ایران وارد شد و دروس سنتی که به عنوان عناصر حافظ فرهنگ ایرانی و هویت دینی شناخته می شد،بر جای ماندند.
این سیستم تلفیقی،با بهرهگیری از عناصر مدارس اروپایی و نظام آموزشی ایران،دروس اروپایی را عمدتا در عرصهء تکنیک (عرصهای که گمان میرفت فاقد محتوای فرهنگی است)و مواد درسی سنتی را در سطح مدارس ابتدائی برای تضمین تداوم فرهنگ ایرانی و ترویج شعائر و آداب مذهبی عرضه میکرد.
طرفه در این است که حساسیت هواداران اصلاحات در مورد مسائل فرهنگی و تأکید طرفداران "رهیافت بومی"بر ضرورت تحرک از پایین به بالا،که در مدارس نوین عینیت می یافت،در مجموع به تهدیدی جدی نه فقط نسبت به نظام آموزشی سنتی،بلکه نسبت به نقش نهادهای مذهبی در عرصههای فرهنگی،اجتماعی و علمی جامعه ایران مبدل شد."