چکیده:
در این مقاله،انواع صنایع دستی اصفهان بررسی و آسیبشناسی شده،جهت بهبود شرایط و مطلوبیت آن راه کارهای لازم،ارائه گریده است.صنایع دستی،بیانگر هنر،ذوق و فرهنگ یک ملت است و آمیختگی زیادی با تاریخ سنتها، محیط جغرافیای و نیازهای مصرفی مردم دارد.مخصوصا با توجه به عدم نیاز به سرمایهی زیاد،ابزار ساده،یادگیری آسان،همچنین اشتغالزایی فراوان و ایجاد تفاهم ملی و بین المللی در روند توسعهی محلی و ملی،بسیار تاثیرگذار و ضروری است و ترویج و فعال کردن آن علاوه بر بازدهیهای فرهنگی و اقتصادی،موجب جلب جهانگرد نیز میگردد. صنایع دستی به روستاها نیز پایداری داده،موجب افزایش درآمدهای محلی و کاهش مهاجرت به شهر میگردد. منطقهی اصفهان با توجه به معروفیت،مرکزیت،هوشمندی و ذوق مردم،سابقهی هنری و نیز استعدادهای محیطی و جغرافیای،باید در استمرار و رونق صنایع دستی و رفع مشکلات آن بکوشد تا علاوه بر بهرهمندیهای اقتصادی و فرهنگی و شهرت ملی و بین المللی،این صنعت مادی و معنوی نیز حفظ و پایدار گردد.
خلاصه ماشینی:
"-عده زیادی به شوق آیندهای روشن و رونق توریسم با ذهنیت گذشتهی موفق این هنرها یا از سر بیکاری و سهولت و ارزانی کارگاه و ابزار(عدم نیاز به فضای زیاد حتی انجام کار در خانه)به این حرفهها روی آورده،تولید آن بیش از فروش شده و ضمنا از کیفیت کار نیز کاسته شده است، -عدم حمایت جدی دولت و یاری نرساندن مسئوولان اجرایی در حد شایسته، -نداشتن اتحادیههای قوی و فعال در شان و اهمیت این صنایع، -بیمه نبودن هنرمندان، -عدم حمایت مالی توسط بنگاههای پولی مثل بانکها و صندوقها در واگذاری وام تسهیلات در اختیار آنها، -عدم وجود یک شرکت تعاونی(تولید،توزیع،اعتبار و تبلیغاتی)قانونمند و توانا، -عدم رعایت کنترل کیفی محصول و مشابهسازی،بدلسازی و افت کیفیت و مرغوبیت، -بعضی صنایع دستی مانند فرش در بازار اصفهان به دلیل کیفیت پایین رنگ،طرح و بافت ،قدرت رقابت با کرمان،یزد و غیره ندارد که بایستی در رفع این نقیصه و کیفیت بخشی به آن (با توجه به استعداد ذاتی خطه و مردم آن)اقدام کرد، -ضعف فرهنگ دقت و ظرافت و وجدان کاری در تولید محصول که در دهههای اخیر مطرح شده، -آکادمیک نبودن کامل دورهها،آموزشها و تعلیم و تعلمهای نظری و عملی صنایع دستی."