خلاصه ماشینی:
"لازم به ذکر است که معماری عصر آهن محوطه قلی درویش در ترانشههای 1 تا 4(به جز مرحله I در پله اول برش پلهای)مربوط به عصر آهن I و اوایل عصر آهن II است و بر مبنای مدارک باستانشناسی پیدایش تالارهای ستوندار در غرب و شمال غرب ایران بیشتر در عصر آهن II,III مطرح است و از آنجا که شناخت فرهنگهای استقراری عصر آهن در فلات مرکزی هنوز در مراحل اولیه آن قرار دارد لذا نمی توان در مورد وجود سنت ساخت تالارهای ستوندار به خصوص در عصر آهن مقدم در فلات مرکزی نتیجهگیری نمود اگرچه در کاوشهای لایه عصر آهن تپه سگزآباد برمبنای وسعت یکی از فضاهای بدست آمده این نتیجهگیری ارائه شده که این فضا میبایست یک تالار ستوندار باشد اما هیچگونه آثاری از ستون یا داغی ستون در این فضا بدست نیامده است(طلایی،1374،ص 142).
در تپه سگز اباد اتاقهای دارای نیمکتهای خشتی(سکو)مشابه اتاقهای سکودار قلی درویش بدست آمده و خشتهای بکار رفته در سازههای معماری عصر آهن سگزآباد مثل قلی درویش تماما قالبی و در ابعاد گوناگون است و پهنای دیوارهای باربر هم اندازه با دیوارههای باربر این دوره در قلی درویش و 250 cm و دیوارهای داخلی 160 cm میباشد اگرچه برخلاف قلی درویش در این محوطه تکنیکهای معماری عصر آهن پدیده ای نوظهور و متفاوت با معماری عصر برنز شناخته شده است (طلایی،1374،ص 143)در تپه معمورین نیز اتاقها دارای سکوی خشتی است و ملات و گچ و آهک در سطح وسیعی جهت اندود کف و دیوار فضاها استفاده شده و مثل معماری قلی درویش در کف اتاقها خمرههای بزرگ سفالی بخصوص ذخیره غلات و مایعات تعبیه شده و کاربرد خشتهایی که سطوح آنها با ملات سفید رنگ پوشیده شده و در نخستین رج دیوارها به کار رفته است مورد شناسایی قرار گرفته است."