خلاصه ماشینی:
"دکتر فریدون آدمیت و اندیشه دموکراسی در ایران داود هر میداس باوند فریدون آدمیت اندیشمند و مورخ پژوهشگری که روزگارش در پی بازنگری،تتبع، تحقیق،تحلیل و نقد تاریخ ایران قاجاری،به ویژه ظهور فکر آزادی و موشکافی انقلاب مشروطیت و پیآمدهای آن همه در تلاش بیوقفه جهت آگاه ساختن مردم ایران از واقعیات اجتماعی و سیاسی این دوره از تاریخ ایران گذشت.
به دیگر سخنگو اینکه از نظر آدمیت مکتبهای فکری مختلف در ترویج و پیشبرد اندیشههای اجتماعی و سیاست عصر نهضت مشروطیت مشارکت داشتند ولی در مرکز تعقل اجتماعی این زمان دموکراسی سیاسی قرار دارد که نیرومندترین عناصر ایدئولوژی حرکت مشروطهخواهی را میسازد و حاکم بر هیأت مجموع عقاید و آراء سیاسی است.
زیرا برای روسیه تزاری که یکسال قبل از انقلاب مشروطیت ایران،انقلاب مشروطه 1905 را در کشور خود سرکوب نموده بود به هیچ وجه قابل تحمل نبود که انقلاب مشابهی در کشور همسایهای که در آن قویا ذینفع و ذیمدخل بود موفق و پایدار بماند؛به ویژه که تعدادی از سوسیال دموکراتهای فعال در انقلاب 1905 در انقلاب مشروطیت ایران نیز نقش حاشیهای داشتند.
لذا وقتی قصد اولیه بریتانیا تحقق پیدا کرد،یعنی روسیه با تقسیم ایران به مناطق نفوذ موافقت نمود،آن هم یکسال بعد از انقلاب مشروطیت ایران،بدین ترتیب کلیه رویدادهای سیاسی بعد از 1907 با تفاهم دو دولت مزبور بود یعنی با موافقت روسیه و رضایت انفعالی انگلستان،آنچه از آن آدمیت بعنوان بحران مشروطیت یاد کرده در حقیقت چیزی نبود جز فرایند عمل مقاصد دو دولت استعماری وقت با بهرهگیری از برخی ایادی دالخی."