چکیده:
مقالهی حاضر به تحلیل انتقادی زیباییشناسی ژاپنی قرون وسطی پرداخته است.تأثیر آئینهای بودایی شینتو و ذن بوداییسم بر شکلگیری زیباییشناسی عصر هیآن و کاماکورا مطرح کرده است.بررسی مفاهیم ارائه شده از سویکی-نوتسورایوکی،سیشوناگون،موراساکی شیکیبو،فوجیواراتیکا،زآمی موتوکیو و سشو در این مقاله مورد توجه خاص قرار گرفته است.در تحلیل سیر تکامل تفکر و هنر زیباییشناسی ژاپنی،به یک مشخصهی اصلی اشاره دارد:گسترش مفاهیم،مکاتب و سبکهای هنری که به نظر میرسد از قانون تغییر مواج تبعیت میکنند؛ قانونی که نه تنها با پذیرش دائمی سنتها،نمادها و شیوههای بیان از پیش موجود،بلکه با تکرار آنها به صورت دورهای خود را آشکار میکند.
هیچ مکتب مهمی در نظریهی مشخص و سبک هنری خودش،بدون ردی از افق فرهنگی ژاپن پدیدار نشده است.پس از شکوفایی،این نگرش میتواند برای زمان مشخصی از پیشزمینهی زندگی فرهنگی صرف نظر کند، اما بعد به ضرورت با انتقال باورهای حیاتی خود تولد دوباره مییابد و به مکاتب دیگری که از نظر معنوی یکپارچه شدهاند،دست مییابد.
خلاصه ماشینی:
"در تحلیل سیر تکامل تفکر و هنر زیباییشناسی ژاپنی،به یک مشخصهی اصلی اشاره دارد:گسترش مفاهیم،مکاتب و سبکهای هنری که به نظر میرسد از قانون تغییر مواج تبعیت میکنند؛ قانونی که نه تنها با پذیرش دائمی سنتها،نمادها و شیوههای بیان از پیش موجود،بلکه با تکرار آنها به صورت دورهای خود را آشکار میکند.
یکی از متمایزترین ویژگیهای فرهنگ ژاپنی و آگاهی زیباییشناختی این است که آن قلمروهای بیان خلاق بشر که در فرهنگهای دیگر به حاشیه رانده شدهاند،در فرهنگ ژاپن اهمیت بسیاری یافته است و کانون بازتاب شدید زیباییشناختی و آفرینش هنری است.
هنگام تحلیل سیر تکاملی تفکر و هنر زیباییشناختی ژاپنی،ما به ویژگی خاصی توجه میکنیم: به نظر میرسد پیشرفت مفاهیم،مکاتب و سبکهای هنری مختلف قانون تغییر مواجی را اجرا میکنند که خود آن قانون نه تنها دائما سنتها،آیینها،نمادها و شیوههای بیان از پیش موجود را میپذیرد،بلکه به صورت دورهای آنها را تکرار میکند.
ویژگیهای مهم زیباییشناسی[عصر]هیآن تمایل به فرهنگ اقلیمی و همگونی شدید آن در طول دوران پایتختی شهر نارا5،پیشرفت متمایز تفکر فرهنگی،هنری و زیباییشناختی را در اواخر دورهی هیآن(1185-794)-که پژوهشگران بسیاری به طور موجه آن را عصر طلایی ادبیات و زیباییشناسی ادبی کلاسیک ژاپنی مینامند- تشدید میکند.
بسیاری از کارشناسان فرهنگ و زیباییشناسی ژاپنی بر این باورند که جلوگیری از زیباییشناسی بسیار ظریف دوگن،دقیقا به زیبایی نرم،ملایم و دائما در حال تغییر طبیعت در فرهنگ ژاپن بستگی دارد،و همچون گذشته باورهای ژاپنی سنتی دربارهی زیبایی را بیان میکند.
زیباییشناسی تئاتر نوی زآمی پیشرفت فرهنگی دوران موروماچی جدید،با آشوبهای اجتماعی قدرتمند و ژاپنی شدن مجدد صور هنری و زیباییشناختی-که در طول دورهی کاماکورا تظاهر یافته بود-همراه است."