چکیده:
بهرهبرداری مدتی که آب و هوا اجازه کشت و کار میدهد لازم و ضروری است.بنابراین ارائه سیستم زراعی جدید باید بهگونهای باشد که ابتدا زارعان منطقه با آن آشنایی کامل داشته باشند تا نیاز به نیرو و سرمایهء جدید برای آموزش و ترویج آن نباشد،سپس سیستم جدید طوری طراحی شود که نیازمند به ورود ماشینآلات جدید در منطقه نبوده و نیز بتواند بهرهوری ماشینآلات موجود در منطقه را با افزایش طول دوره استفاده از آن بالا ببرد. به منظور بهبود وضعیت شالیکاوی و اقتصادی کردن زراعت برنج اکنون طرح یکپارچهسازی،تجهیز و نوسازی مزارع برنج مطرح است که در این راستا هزینه بسیار زیادی از سوی زارعان در واحد سطح صورت میگیرد.بنابراین انجام چنین اصلاحاتی در مزارع و ایجاد هزینههای جدید مستلزم این است که سیستم زراعی کاراتری را برای منطقه پیشنهاد کنیم تا ضمن بهرهگیری بهتر از زمین و نهادههای کشاورزی بتواند پاسخگوی سرمایهگذاری جدید در بخش زراعت برنج باشد و در نهایت به بالا بردن عملکرد در واحد سطح و زمان برسد که علاوه بر افزایش درآمد شالیکاران گامی مؤثر و مفید برای نیل به خودکفایی کشور در تولید برنج خواهد بود.باوجود این استفاده از سیستم راتونینگ میتواند قدم مثبتی در رسیدن به هدفهای موردنظر باشد که در این بررسی بدان اشاره میشود. افزایش عملکرد در واحد زمان و سطح از راههای عمده خودکفایی در محصولات کشاورزی است.در مناطق عمده برنجخیز ایران(گیلان،مازندران)تلاش برای رسیدن به آن از هدفهای عمده سازمانها و مراکز تحقیقات برنج است که از طریق اصلاح نباتات،بهبود وضعیت زراعت و از طریق آزمایشات به زراعی و همچنین ارائه سیستمهای زراعی منالسب منطقه سعی در بهبود زراعت برنج و افزایش بهرهوری و اقتصادیتر کردن آن دارند.باتوجه به اینکه دو استان گیلان و مازندران از نظر جغرافیایی،آب و هوایی و بخصوص از نظر وجود آب فراوان بهعنوان محدودکنندهترین عامل در امر کشاورزی،نیست بنابراین اندیشیدن تدابیری در جهت استفاده بهینه از زمین که مهمترین نهاده کشاورزی و با ارزشترین سرمایه شالیکاران است جهت حداکثر
خلاصه ماشینی:
"بنابراین انجام چنین اصلاحاتی در مزارع و ایجاد هزینههای جدید مستلزم این است که سیستم زراعی کاراتری را برای منطقه پیشنهاد کنیم تا ضمن بهرهگیری بهتر از زمین و نهادههای کشاورزی بتواند پاسخگوی سرمایهگذاری جدید در بخش زراعت برنج باشد و در نهایت به بالا بردن عملکرد در واحد سطح و زمان برسد که علاوه بر افزایش درآمد شالیکاران گامی مؤثر و مفید برای نیل به خودکفایی کشور در تولید برنج خواهد بود.
بحث و نتیجهگیری: در مناطق عمده برنجخیزکشور(گیلان ومازندران)با آغاز سال،از اواسط فروردین زراعت برنج آغاز میشود و طول دوره رویش دیررسترین ارقام 541-041 روز است که تقویم زراعی در این مناطق در مردادماه بسته میشود حال آنکه درماهها ی شهریور و مهر و اوایل آبان(براساس جدولهای آمار هواشناسی مناطق)درعمل محیط از نظر رطوبت و دما برای ادامه کشت و زرع برنج مساعد است ولی متاسفانه اراضی در این دوره بدون استفاده مانده و این سرمایه عظیم ملی به هدر رفته و از پتانسیل بالقوه زمین حداکثر بهرهوری به عمل نمیآید.
براساس نتایج حاصل از این بررسی پیشنهاد میشود به علت کوچک بودن واحدهای زراعی در شمال بویژه در استان گیلان به جای تأکید تنها و خاص در طرح یکپارچهسازی و تجهیز و نوسازی همگام و در موازات آن شالیکاران را به مسئله راتونینگ آشنا کرده(هرچند که در بعضی از مناطق گیلان با نامهای محلی مختلف این عمل صورت میگیرد)و با شناسایی ارقام برنج دارای پتانسیل قوی و خوب راتون،ضمن افزایش تولید و رسیدن به خودکفایی در برنج سبب افزایش درآمد زارعان و در نهایت ترقی درآمد ملی کشور شود."