چکیده:
یکی از ویژگیهای عمده موثر در جابجائیهای جمعیت در استان خوزستان بویژه در مناطق جنگزده(آبادان،خرمشهر و دشت آزادگان)طی دههء اخیر وقوع و پایان یافتن جنگ عراق علیه ایران بوده که باعث شد در نیمه اول دههء 1360 بخش قابل توجهی از جمعیت از خانه و کاشانه خود که در مناطق جنگی قرار داشت،کوچ کرده و حتی برخی از آنها به خارج از استان مهاجرت کنند.بخش عمدهای از این جمعیت شامل کسانیست که تا اوائل جنگ در استان خوزستان اقامت داشته و تا پیش از سال 1365 بصورت«مهاجر جنگی»منطقه را ترک گفته و مجددا با پایان یافتن جنگ،تعداد قابل توجهی به اقامتگاه قبلی یا اصلی خود بازگشتهاند،اینگونه افراد اساسا درون کوچنده نیستند بلکه«مهاجر برگشتی»میباشند.
خلاصه ماشینی:
"جدول شماره 1:مهاجران وارد شده به شهرستانهای منطقه طی سالهای 6531 تا 5731 (به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ:مرکز آمار ایران در ده سال منتهی به سال 5731،تعداد 360662 نفر مهاجر از نقاط شهری به منطقه مهاجرت نمودهاند که 74/8 درصد از این تعداد از شهرهای سایر استانها به نقاط شهری منطقه مهاجرت نموده و بقیه مربوط به مهاجرتهای درونی استانی بوده است.
جدول شماره(2):مهاجران وارد شده به نقاط شهری منطقه طی 01 سال گذشته در سال 5731 (به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ:مرکز آمار ایران جدول شماره(3)نشان میدهد که باوجوداینکه الگوی مسلط کوچ یا مهاجرت در کشورهائی همچون ایران هنوز هم حرکت جمعیت از روستا به شهر است،ولی حجم قابل توجهی از مهاجرت از شهر به روستا متوجه روستاهای آبادان و خرمشهر بوده که احتمالا علت اصلی آن مربوط به شرایط پس از جنگ و بازگشت روستائیان به اقامتگاه قبلی خودشان است.
جدول شماره 8:مهاجران وارد شده به مناطق شهری و روستائی مناطق جنگزده استان برحسب مدت اقامت(57-5631) (به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ:مرکز آمار ایران جدول فوق نشان میدهد که شهرستانهای آبادان،خرمشهر و دشت آزادگان که در این دهساله به دلیل مهاجرتهای بازگشتی جنگی وضعیت ویژهای داشتهاند و چنین مینماید که بیشترین سهم مهاجران وارد شده به شهرهای مختلف منطقه متعلق به سالهای اول تا سال هفتم و بویژه سالهای میانی این دوره است،اما در شهرستانهای دیگر استان بیشترین سهم مهاجران وارد شده متعلق به نیمه دوم دهساله و بویژه در سال پایانی این دوره است."