چکیده:
این پژوهش با هدف بررسی تأثیر فعالیت بدنی بر تغییر مصرف دارو در آموزگاران مضطرب در نیمهء دوم سال 1384 در شهرستان محمدآباد انجام شد و بهنظر میرسد، اولین پژوهش از این نوع در ایران است.برای این کار 64 آموزگار مضطرب که همزمان داروهای ضداضطراب مصرف میکردند و اضطراب آنها با آزمایش DSM-IV 1مورد تأیید قرار گرفته بود،داوطلب شدند.پس از ثبت مشخصات،آزمودنیها به دو گروه فعالیتهای بدنی انفرادی(با توجه به امکانات تنیس روی میز)و گروهی(با توجه به امکانات،فوتسال و والیبال)تقسیم شدند.فعالیتهای بدنی به صورت انفرادی و گروهی هفتهای دو روز،رأس ساعت معین.زیرنظر مربی با برنامهریزی مشخص انجام میشد.در پایان ماههای اول،دوم،سوم و چهارم آزمون DSM-IV انجام شد.
نتایج نشان داد که درپی فعالیت بدنی گروهی،مهمترین نشانههای اضطراب(خستگی و بیقراری)از ماه دوم تا پایان ماههای سوم و چهارم نسبت به پیشآزمون کاهش یافت و این تغییر معنیدار بود .(p>0/05) همچنین مصرف داروهای ضداضطراب در فعالیت بدنی گروهی در ماههای دوم و سوم کاهش داشت،ولی در پایان ماه دوم بهطور معنیداری کاهش یافت .(p>0/05) نشانههای بیماری افراد مضطرب در گروه فعالیتهای بدنی انفرادی در ماههای دوم و سوم کاهش داشت،ولی این نشانهها فقط در پایان پایان ماه چهارم بهطور معنیداری کاهش نشان داد .(p>0/05) اما مصرف داروهای ضداضطراب در گروه فعالیتهای بدنی انفرادی در مقایسه با پیشآزمون کاهش داشت،ولی این کاهش معنیدار نبود .(p>0/05)
خلاصه ماشینی:
"برای این کار 64 آموزگار مضطرب که همزمان داروهای ضداضطراب مصرف میکردند و اضطراب آنها با آزمایش DSM-IV 1مورد تأیید قرار گرفته بود،داوطلب شدند.
نتایج نشان داد که درپی فعالیت بدنی گروهی،مهمترین نشانههای اضطراب(خستگی و بیقراری)از ماه دوم تا پایان ماههای سوم و چهارم نسبت به پیشآزمون کاهش یافت و این تغییر معنیدار بود .
(p>0/05) همچنین مصرف داروهای ضداضطراب در فعالیت بدنی گروهی در ماههای دوم و سوم کاهش داشت،ولی در پایان ماه دوم بهطور معنیداری کاهش یافت .
پرسشی که در اینجا مطرح میشود این است که آیا اثر تمرین بدنی مقدار مصرف داروهای مصرفی ضداضطراب را کاهش میدهد؟ازاینرو پژوهش در مورد اضطراب و تغییر مصرف دارو ضروری است.
فراوانی بیشترین علائم شایع و تغییر دوز مصرفی داروهای مصرفی برای گروه فعالیتهای بدنی گروهی در ماههای مختلف (تصویرتصویر) فراوانی دوز مصرفی و چهار ماه پیش از شروع تمرین دستهجمعی و انفرادی در جدول 3 آمده است.
فراوانی بیشترین علائم شایع و تغییر دوز مصرفی داروهای مصرفی برای گروه فعالیت بدنی انفرادی در ماههای مختلف (تصویرتصویر) با ملاحظهء نتایج جدول 4،نتیجه میگیریم که پس از ماه چهارم نشانههای اضطراب،بیقراری و خستگی زودرس در گروه دوم(ورزش انفرادی)تغییر معنیداری با پیشآزمون داشته است.
نتایج پژوهش حاضر این نظریه را که تمرین و فعالیت بدنی ممکن است اضطراب را کاهش دهد،تأیید میکند.
نتایج نشان داد که در مقایسه با گروه شاهد،برنامهء ورزشی مدون چهار ماهه به صورت دستهجمعی و انفرادی یا کاهش معنیدار علائم اضطراب همراه بود.
همچنین،مصرف داروهای ضداضطراب در فعالیت بدنی گروهی در ماههای اول تا چهارم بنابر نتایج جدول 3 کاهش یافت،ولی این کاهش در ماه چهارم معنیدار بود."