چکیده:
آسیبهای ورزشی در ورزشکاران معلول،از تنوع و ویژگیهای خاص برخوردار است.هدف از این تحقیق،بررسی تنوع و شیوع آسیبهای ورزشکاران معلول رده ملی و بررسی ارتباط آن با عوامل مؤثر چون سن،رشته ورزشی،نوع معلولیت،سابقه ورزشی و غیره بوده است.بدین منظور،94 معلول مرد عضو تیمهای ملی اعزامی مسابقات پارالمپیک آتن مورد مطالعه قرار گرفتند.اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه،مصاحبه و معاینه،با همکاری کادر پزشکی تیمهای ملی،جمعآوری و سپس از طریق آزمون همبستگی پیرسون،آزمون تحلیل واریانس F و آزمون تعقیب شفه در سطح P>0/05/l مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.مهمترین نتایج به دست آمده به شرح زیر است:
از نظر شیوع انواع آسیبها،به ترتیب،آسیبهای عضلانی(47/24%)،آسیبهای لیگامانی (44/14%)،آسیبهای پوستی(79/9%)،آسیبهای استخوانی(22/7%)و سایر آسیبها (95/1%)بیشترین میزان را داشتهاند.با توجه به محل آسیبدیدگی به ترتیب،آسیبهای اندام فوقانی(24/47%)،آسیبهای اندام تحتانی(98/29%)و آسیبهای سر و تنه و گردن (79/22%)بیشترین میزان را داشتهاند.ارتباط بین انواع آسیبها و مدت معلولیت در هیچ موردی معنادار نبود.ارتباط بین ناحیه آسیبدیده و مدت معلولیت،فقط در مورد آسیبهای اندام فوقانی معنادار بود (P>0/05) .ارتباط بین انواع آسیبها و سابقه ورزشی،فقط در مورد آسیبهای مفصلی معنادار بود (P>0/05) .ارتباط بین آسیبدیده و سابقه ورزشی،فقط در مورد آسیبهای اندام فوقانی معنادار بود (P>0/05) .تفاوت بین انواع آسیبها و رشتههای مختلف ورزشی،در مورد آسیبهای استخوانی،لیگامانی،سایر آسیبها و آسیبهای پوستی معنادار بود (P>0/05) .تفاوت بین ناحیه آسیبدیده و رشتههای مختلف ورزشی،فقط در مورد آسیبهای اندام تحتانی معنادار بود (P>0/05) .تفاوت بین انواع آسیبها و معلولیتهای مختلف،در مورد آسیبهای مفصلی و سایر آسیبها معنادار بود (P>0/05) .تفاوت بین ناحیه آسیبدیده و نوع معلولیت،در مورد آسیبهای اندام فوقانی و اندام تحتانی معنادار بود (P>0/05) .با توجه به گستردگی آسیبهای عضلانی و مفصلی در میان معلولین و عوارض ناشی از آن،نتایج تحقیق بر ضرورت پیشگیری از آسیبدیدگی از سوی مربیان تأکید نموده است.
خلاصه ماشینی:
"از این تحقیق،بررسی تنوع و شیوع آسیبهای ورزشکاران معلول رده ملی و بررسی ارتباط آن
همبستگی پیرسون استفاده گردید و نیز جهت تعیین ارتباط بین رشته ورزشی و نوع معولیت،
میزان شیوع آسیبهای ورزشی بر اساس نوع آسیبدیدگی
کمترین میزان شیوع مربوط به سایر آسیبها با 16 مورد آسیبدیدگی(95/1%)میباشد.
میزان شیوع آسیبهای ورزشی بر اساس نوع آسیبدیدگیپراکندگی آسیبها بر اساس ناحیه آسیبدیده
آسیبدیده،مربوط به آسیبهای اندام فوقانی با 186 مورد آسیبدیدگی(26/47%)و کمترین میزان شیوع مربوط به آسیبهای سر و گردن و تنه با 186 مورد آسیبدیدگی
آسیبهای مفصلی دومین میزان شیوع را در تحقیق حاضر داشتهاند که ممکن است به
آسیبهای اندام فوقانی بیشترین میزان شیوع را در تحقیق حاضر داشتهاند زیرا بیشتر
آسیبهای اندام تحتانی دومین میزان شیوع را در تحقیق حاضر داشتهاند که احتمالا"به
علت ساختار قوی بیشتر این اندام است و اینکه در فعالیتهای روزانه ورزشی معلولان این
از نظر ساختاری نیز دارای ساختمانی قویتر و مستحکمتر است که این خود از بروز آسیبدیدگی جلوگیری میکند.
بین ناحیه آسیبهای ورزشی و مدت معلولیت،فقط در مورد آسیبهای اندام فوقانی و
آسیبپذیرتر دارد و هرچه سابقه ورزشی فرد بیشتر باشد احتمال آسیبدیدگی در این اندام افزایش خواهد یافت این موضوع با پژوهشهای دستجانی فراهانی،تیلور و ویلیامز،و
آسیبهای مفصلی و نوع معلولیت در سطح P>0/05 و بین سایر آسیبها و نوع
معلولیت در سطح P>0/05 تفاوت معناداری مشاهده گردید که احتمالا"به علت استفاده فرسایشی از مفاصل خاص و عدم اختصاص زمان لازم جهت بهبود عارضه
«مقایسه میزان شیوع آسیبهای ورزشی بین دانشآموزان دختر و پسر سال سوم دبیرستان"