خلاصه ماشینی:
"این خوی و خصلت ذاتی،همیشه در نهاد انسان وجود داشته،اما وقتی که در گسترش زندگی تنگاتنگ اجتماعی و بخصوص در عصر زندگی ماشینی و پیچیدگی روابط انسانها،جلوهء بیرونی و اجتماعی پیدا کرده،رفتهرفته شکل رفتار و هنجار اجتماعی به خود گرفته،و چون افراد جامعه،این هنجار را نسبت به یکدیگر رعایت کردهاند،دارای قانون و نظام اجتماعی شده و به صورت کنشهای متقابل درآمده است.
وی میگوید:بحث از این نیست که دوستان و آشنایان در مقابل همدیگر زبان به تعارف میگشایند بلکه بسیار دیدهایم افراد غریبهیی را که مثلا هنگام ورود به ساختمان یک اداره یا مجتمع و مرکز پررفتوآمد،پشت در ایستاده و حاضر نشدهاند قبل از دیگران وارد شوند و دقایق بسیاری را به تعارف گذزاندهاند و از فرد بغل دستی خواستهاند که او،جلوتر از آنها وارد شود.
حتی بارها خود دیدهام که دونفر،جلوی در آسانسور یک محل عمومی،آنقدر ایستاده و به یکدیگر تعارف کردهاند که هم راه ورود دیگران به آسانسور را مسدود ساختهاند و هم بر اثر معطل کردن خود و دیگران،باعث شدهاند که زمان توقف اتوماتیک آسانسور تمام شده،و درهایش بسته شده است؛و آنوقت تا مردم به خود بیایند آسانسور از آن طبقه رفته است!اما همین افراد، وقتی پشت فرمان اتومبیل مینشینند،دیگر ذرهیی گذشت و تعارف نمیکنند.
این پزشک اضافه میکند:یا بارها دیدهام که یک فروشنده،وقتی کالایی را در بسته پیچیده و به دست مشتری داده،موقع حساب کردن آنقدر به تعارف گذرانده و«قابلی ندارد،مغازه مال خودتان است»گفته که هم وقت دیگر مشتریان را تلف کرده،و هم باعث شده که همان مشتری در محظور اخلاقی بماند ومبلغی بیشتر از ارزش واقعی کالاها را بپردازد."