خلاصه ماشینی:
"با اینهمه نبرد درونی مطبوعات در روزنامه آیندگان که مدیرش داریوش همایون،که وزیر اطلاعات و جهانگردی و در خدمت رژیم بود،آشکار شد و آن هنگامی بود که اکثریت اعضای تحریری روزنامه«به خاطر اعتراض به وجود سانسور داخلی»از کار دست کشیدند و اعتصاب کردند و سرانجام اکثریت هیأت تحریری پس از 3 روز اعتصاب موفق شدند دست داریوش همایون و سردبیری او را از اختیارات مطلقی که در روزنامهء آیندگان داشتند کوتاه کنند و آزادی قلم را به آیندگان برای اولین بار اعطا کنند و آیندگان از بامداد یازدهم آبان 1357 زیر نظر یک شورای سردبیری مجددا انتشار یافت و از همان زمان خیلی زودتر از نشریههای دیگر خود را در اختیار امواج خروشان انقلاب گذارد.
همانطور که گفتم نه شاه و نه درباریان و نه دولت شریف امامی و نه عوامل داخلی و خارجی بهیچ وجه حاضر نبودند مطبوعاتیان حتی یک ساعت هم به عنوان اعتراض به جو اختناق و سانسور، اعتصاب کنند و دست از کار بکشند،کما اینکه از چند روز قبل از اعتصاب تمام فعالیت دست درکاران در دولت شریف امامی در جهت موافقت آنهم فقط با بعضی پیشنهادات رفاهی کارکنان مطبوعات بود و اگر هم از طرف آنها یا وابستگانشان صحبت از لغو سانسور و آزادی مطبوعات میشد،فقط حرف و با بوسیله آبادیشان به صورت خیر در بعضی نشریات منتشر میشد و به هیچ وجه حاضر به امضای موافقتنامه در اینباره نبودند،چنانکه بعد از پایان اعتصاب چهار روزه مطبوعات مطلبی که در اینباره در روزنامه رستاخیز ارگان حزب حاکم،تاریخ 30/7/1357 بر علیه اعتصاب خاصه اعتصاب مطبوعاتیان نوشته شده است نشاندهنده صحت گفتار ماست."