خلاصه ماشینی:
"از زمان ظهور فرانسه به عنوان یک قدرت بزرگ و تاثیرگذار اروپایی،این کشور همواره از روابط گستردهای با ایران برخوردار بوده که به مانند بسیاری از مناسبات دیپلماتیک در تاریخ 300 سال گذشته،دربر دارنده نقاط مثبت و منفی فراوانی است.
در این میان رویدادهایی مانند اعتراش فرانسه نسبت به اعدام سران رژیم سابق در ایران،پذیرش بختیار در خاک فرانسه،اعطای بناهندگی سیاسی به ابوالحسن بنی صدر و رهبران سازمان مجاهدین از جمله مسعود رجوی،همراهی فرانسه با ایالات متحده در وضع تحریمهای اقتصادی علیه ایران در پی اشغال سفارت آمریکا در تهران،تصمیم فرانسه در جلوگیری از ارسال سه ناوچه تندرو که در زمان شاه سفارش داده شده بود و...
برآیند تقویت چنین دیدگاههایی در محور برلین- پاریس را میتوان تضعیف جایگاه تروئکیای اروپایی متشکل از سه کشور آلمان،فرانسه و بریتانیا برای حلوفصل پرونده هستهای ایران و شکلگیری گروه 1*5 به جای آن دانست که این امر به نوبهی خود،فشار بسیار شدیدی را متوجه سیاست خارجی ایران نمود.
در مجموع میتوان چنین استدلال کرد،از آنجاکه فرانسه در سطوح بین المللی و منطقهای سیاست خارجی فعال تر و پویاتری را در پیش گرفته و به ویژه در سطح منطقهای همگام با سیاستهای آمریکا در جهت ایجاد نظمی حرکت میکند که مطلوب آمریکاست،روابط میان دو کشور ایران و فرانسه بیش از پیش تنشآلود خواهد شد میتوان انتظار داشت که برخوردهای دو کشور شروع دور جدید فعالیتهای دیپلماتیک نمایندگی میتواند به نقطه عطف جدیدی در روابط جدیدی در روابط ایران و فرانسه تبدیل شود (تصویرتصویر) در سطح منطقهای،روابط دوجانبه میان دو کشور را نیز تحت تاثیر قرار دهد."