خلاصه ماشینی:
"البته اینکه شادی امری خوب و پسندیده است بر کسی پوشیده نیست و این آرزوی بشر بوده که همیشه شاد زندگی نماید اما متاسفانه در بسیاری از موافق این آرزو در قالب یک رویا باقی مانده و به واقعیت مبدل نشده است اما امروز با تاکید روانشناسان جوامع،تلاش بیشتری برای بازتولید شادی و نشاط میکنند.
بلکه در واقع شادمانی یک احساس عمیق درونی و روحی است که در هر انسانی وجود دارد منتهی این احساس طبیعی وقتی دارای کارکرد است و به نوعی به فعلیت میرسد که دستگاه روانی انسان احساس آرامش نموده و آرامش خاطر در دلها حاکم باشد که برای رسیدن به این واقعیت نقش محیط بسیار حایز اهمیت است و از همین نظر هم جشن و کارناوالهای شادی میتوانند موثر و مفید فایده باشند.
با توجه به اینکه در ابتدای این یادداشت نیز اشاره شد ایران جزو جوامعی است که مردمان آن چندان شاد و با روحیه نیستند و آمارها نشان میدهد که از هر پنج نفر ایرانی،یک نفر دچار افسردگی میباشد و مردم در کوچه و خیابان کمتر به یکدیگر لبخند میزنند و یا مهربانی را باهم تقسیم میکنند توجه به چنی اعیادی بسیار حایز اهمیت است.
اگر شما بازی معروف تیم فوتبال ایران و استرالیا که منجر به صعود ایران بعد از سالها به جام جهانی شد را به خطار داشته باشید،میبینید که چگونه موجی از شادی فراتر از نظم هنجاری جامعه سراسر کشور را فراگرفت و در بسیاری از موارد به بینظمی نیز منجر گردید که البته این بیننظمی ریشه در عدم توجه به کانالیزه کردن شادی در مسیرهای مشخص و برنامهریزیشده دارد."