چکیده:
این مقاله به بررسی اسلوب و روش ترجمهء فارسی کتاب معروف الوسیط فی الادب العربی و تاریخه تالیف احمد اسکندری و مصطفی عنانی،دو نویسندهء مصری،میپردازد این کتاب در سال 3731 ه.ش توسط سید محمد راد منش استاد دانشگاه تهران به فارسی ترجمه شده است.چاپ اول ترجمهء آن با تیراژ 0033 نسخه در سال مذکور به بازار عرضه و در اختیار مشتاقان ادب عربی قرار گرفته است.غرض از نوشتن این مقاله بررسی اسلوب مترجم و بیان نقاط قوت و ضعفی است که این فعالیت علمی-ادبی از آن متاثر است.
خلاصه ماشینی:
"این مقاله به بررسی اسلوب و روش ترجمهء فارسی کتاب معروف الوسیط فی الادب العربی و تاریخه
توسط سید محمد راد منش استاد دانشگاه تهران به فارسی ترجمه شده است.
مترجمان و ازجمله تاریخ الوسیط از خوانندگان خود میخواهد تا اگر در ترجمه با نقصی مواجه شوند مترجم را بر آن آگاه سازند تا مطلب را در چاپهای بعد تجدید نظر کنند و بر دقت
خوب است مترجم در ابتدای کار تعیین نماید که اثر مورد ترجمه از چه نسخه و کدام چاپ از
عنایت قرار گیرد به نظر میرسد در این ترجمه،این جانب مهمل انگاشته شده و مترجم به تنها نسخهای که در دست داشته اکتفاء نموده و حتی مشخصات همان نسخهء مورد استفاده را
در ترجمه ایشان از عبارت فوق چنین آمده است:«تاریخ ادبیات زبان عربی»دانشی است
ج:دقت در عنوان کتاب پس از ترجمه خود گویای نقصی دیگر است مترجم بر روی جلد
کتاب آن را ترجمه و توضیح نامیده است و حال آنکه با مراجعه به فصل اول و سایر فصول
مشخص میگردد که مترجم این کتاب را به عنوان منبع درسی انتخاب کرده و برخی مواضع را
در ترجمه این عبارات آمده است:«اما منزلت این کتاب در میان ما،در حال حاضر این
ز:در صفحهء 842 کتاب در شرح حال حریری آمده است:هو عربی الاصل ولد سنه 644 بمشان البصره و
قابل ذکر است که برخی از متون ترجمه شده در این کتاب بسیار متین و دقیق است و با
نگرش عالمانه و دقت خاص ترجمه شده است اما برخی مواضع دیگر که با نظری اجمالی و"