خلاصه ماشینی:
"ذو الفقار کرمانی،فارغ التحصیل مدرسۀ دار الفنون که از سوی ناصر الدین شاه مأمورنقشهبرداری از سیستان شد و همراه هیئت مرزی ایران به سرپرستی میرزا معصوم خانانصاری به هنگام حضور هیئت مرزی گلداسمید در سیستان در سال 1871 به این امراشتغال داشت،در یادداشتهای روزانۀ خود از مشاهداتش دربارۀ پیشاوران مینویسد: پیشاوران شهر بزرگ خوبی بوده است.
برجیس مترجم انگلیسی آن را به فارسی ترجمه کرده بود و در آن سیستان را خاک ایراندانسته بود،به برافراشته بودن پرچم ایران در سیستان و عدم اعتراض انگلیس تاکنون،بهنام سیستان و ریشۀ فارسی آن،به ایرانی بودن فرقهها و تیرههای اهالی،به اختلاف زبانو مذهب اهالی با افغانها،و به نامهای از کهندل خان،حاکم قندهار به اولیای دولت ایراناشاره کرد که در آن خواستار ارسال غلات به قندهار به علت کمبود آذوقه در آن شهرشده بود؛و از وزیر مختار انگلیس پرسید که اگر سیستان جزء ایران نبوده چگونه چنیندرخواستی از دولت ایران شده است؟علاوهبراین میرزا آقا خان استدلال کرد هک حتیدر جنگ اخیر هرات قشون سیستان ابواب جمع میر علم خان حاکم قاینات بود و جنگمیکرد؛و اینکه دولت ایران با شروع مذاکره برای حل مشکل هرات طی نامههایمتعددی به انگلیسیها از جمله لرد رودکلیف،سفیر بریتانیا در استانبول(که طرف مذاکرهبا ایران بود)نوشته است«هرات را نمیخواهیم فقط انضباط امورات خراسان و کرمان وسیستان خاک دولت علیه را طالبیم.
44 بهرغم اینکه علی خان رئیس قبیلۀ سربندی و حاکم سیستان رسما از اوایل دهۀ1850 تابعیت خود و سیستان را از ایران اعلام کرده بود،45وزیر مختار انگلیس در پاسخایران اظهار کرد که چون حاکمیت شاه در آن منطقه شناخته نشده است نمیتواند دراینخصوص مداخله کند."