چکیده:
فقهای عظام در باب مشروعیت اصل پناهندگی تنها به آیه 6 سوره مبارکه توبه استناد کردهاند و آن را به کافر حربی اختصاص دادهاند.و حال آنکه میتوان از آیات،روایات و قواعد فقهی دیگر مباحث جدید را در رابطه با پناهندگی به تناسب زمان مطرح نمود.در این مقاله سعی شده با مراجعه به کتب فقهی و تفاسیر معتبر موجود اصول مشروعیت پناهندگی استخراج و با هدف توسعه مفهوم پناهندگی،با ذکر موارد مشابه آن با موارد موجود در مهمترین قوانین داخلی و بین المللی در این عرصه،به ایجاد ارتباط بیشتر بین مسائل مستحدثه پناهندگی در دنیای امروز و مبانی فقهی مرتبط پرداخت؛امری که در نوع خود کاری نوین محسوب میشود.در این مقاله به دوازده مورد از مهمترین اصول مشروعیت پناهندگی اشاره و در پایان هریک از این اصول فقهی،موارد مطروحه مشابه به آن در حقوق موضوعه داخلی و بین المللی بیان میشود.
خلاصه ماشینی:
"اگرچه این قاعده فقهی در لسان فقها بیشتر در رابطه با مسائل پیش آمه بین شیعه امامیه و اهل تسنن است،ولی اگر هر دو طرف مسائل مربوط به احوال شخصیه از یک دین یا مذهب پیروی کنند مثلا هر دو طرف مسیحی یا سنی باشند(در فرض ما که پناهندگی است به کشور اسلامی)میتوانند طبق شریعت خود عمل کنند و از این جهت این قاعده برای راحتی افراد پناهنده در دولت اسلامی مطرح میشود به طوری که آنها میتوانند در مسائل شخصیه ما بین خودشان تا حدی که مغایر با مصلحت و نظم عمومی جامعه اسلامی و اخلاق حسنه نباشد مطابق شریعت خود رفتار کنند و با استفاده از این قاعده به قوانین حاکم بر احوال شخصیه آنها(از قبیل طلاق،ازدواج و فوت)احترام گذاشته شود و موجب امتنان آنها فراهم گردد.
12-التزام پناهنده به رعایت مقررات کشور پذیرنده آخرین ضابطه مربوط به پناهندگان در این مقاله،تعهد به رعایت قوانین جامعه اسلامی توسط پناهنده است که در این باره میتوان به آیه 12 سوره ممتحنه اشاره کرد که میفرماید:«یا ایها النبی اذا جاءک المومنات یبایعنک علی ان لا یشرکن بالله شیئا و لا یسرقن و لا یزنین و لا یقتلن اولادهن و لا یاتین ببهتان یفترینه بین ایدیهن ارجلهن و لا یعصینک فی معروف فبایهن و استغفرلهن الله ان الله غفور و رحیم»؛این پیامبر هنگامی که زنان مؤمن نزد تو آیند و با تو بیعت کنند که چیزی را شریک خدا قرار ندهند،دزدی نکنند،آلوده زنا نشوند،فرزندان خود را نکشند،تهمت و افترایی پیش دست و پای خود نیاورند."