خلاصه ماشینی:
مجمع عمومی در تاریخ 15 دسامبر 1994 با تصویب قطعنامهء K 75/49 از دیوان تقاضا کرده بود که سریعا اعلام کند که آیا تهدید یا استفاده از سلاح هستهای در هر شرایط طبق حقوق بین الملل مجاز است؟ پیش از طرح این سؤال،مجمع سازمان بهداشت جهانی نیز در تاریخ 14 ماه مه 1993 از دیوان بین المللی دادگستری خواسته بود که نظر خود را در قبال سؤال زیر صادر کند: «باتوجه به آثار بهداشتی و زیستمحیطی سلاحهای هستهای،آیا استفاده یک دولت از این سلاحها در هنگام جنگ یا مخصمهای مسلحانه،نقض تعهدات آن دولت به موجب حقوق بین الملل و از جمله نقض اساسنامهء سازمان بهداشت جهانی خواهد بود»؟ اگرچه پرسش سازمان بهداشت جهانی بیش از یک سال و نیم قبل از قطعنامه K 75/49 مجمع عمومی مطرح شد و در آن زمان،قسمتی از جریان رسیدگی،یعنی نظرخواهی کتبی از دولتها،آغاز شده بود، باوجود این،دیوان به دلیل یارتباط و مشابهت دو سؤال،تصمیم گرفت سایر مراحل رسیدگی به دو پرونده را همزمان انجام دهد.
با عنایت به این ملاحظات،دیوان قواعد حقوقی اعمالپذیر در این پرونده را در سه زمینهء خاص احصا کرد: 1-مقررات منشور ملل متحد در مورد توسل به زور؛ 2-قواعد اعمالپذیر در مخاصمات مسلحانه که نحوهء اداره مخاصمات را ق- ژاپنی ODA بود که اعتقاد داشت رأی مشورتی تنها هنگامی باید صادر شود که واقعا ضرورت داشته باشد و در پروندهء کنونی نیازی به پاسخگویی به درخواست مجمع عمومی برای اعلامنظر مشورتی پیرامون حقوق بین المللی کنونی ناظر بر کاربرد سلاحهای هستهای نیست و این کار هیچ توجیه منطقی ندارد.