خلاصه ماشینی:
بنابراین کشورهایی که واریتههای جدید گیاهی یا حیوانی مربوط به داروسازی یا شیمیایی را با استفاده از منابع ژنتیک ایجاد میکنند باید منافع حاصل از آن را با مالکان این منابع و براساس شرایط مورد توافق تقسیم کنند.
علاوه بر این کنوانسیون مقرر میدارد که تکنولوژی مشمول حقوق ثبت یا حقوق مالکیت فکری دیگر باید در اختیار کشورهایی قرار گیرد که دسترسی به منابع ژنتیک آنها امکانپذیر باشد،به شرطی که حمایت عملی مناسب از آن تکنولوژی تضمین گردد.
این بدان معنا است که قبل از اینکه کشورهای در حال توسعه بتوانند به بیوتکنولوژی دست یابند باید از چنین تکنولوژیای از طریق حق ثبت و حقوق مالکیت فکری دیگر حمایت کنند.
ایالات متحده امریکا در زمان تصویب کنوانسیون تنوع زیستی در ریودو ژانیرو از کشورهای در حال توسعه خواست اقداماتی را در جهت تشویق سرمایهگذاری خصوصی و توسعه بخش خصوصی«بهخصوص از طریق حمایت عملی و مناسب از حقوق مالکیت فکری در تکنولوژی مرتبط با منابع ژنتیک»به عمل آورند.
در واقع ماده(1)8 موافقتنامه حقوقی مالکیت فکری مرتبط با تجارت این اجازه را به دولتهای عضو میدهد که قوانین ملی و مقررات مربوط به«اقدامات لازم برای حمایت از تغذیه و بهداشت عمومی و تأمین منافع عمومی در بخشهایی که برای توسعه اجتماعی-اقتصادی و تکنولوژیک آنها اهمیت حیاتی دارد»را تنظیم یا اصلاح کنند.
علاوه بر این دولت عضو موافقتنامه حقوق مالکیت فکری مرتبط با تجارت میتواند از حمایت کردن از حق ثبت یا واریتههای گیاهی در صورتی که محیط زیست را به خطر بیندازد خودداری کند (ماده(2)27).