چکیده:
مقالهء حاضر نگاهی به آغاز روابط سیاسی دو کشور در دورهء ارغون شاه و اعزام اولین فرستادگان دو کشور به پایتختهای یکدیگر دارد و در همین راستا اولین مراودات اقتصادی و فرهنگی و امضای قراردادهای بازرگانی و تبادل استاد و دانشجو میان دو کشول شکل میگیرد.تحولات پیش آمده در نظام بین الملل و تغییر عوامل موجود در معادلات سیاسی تا حدود زیادی در روابط دو کشور تأثیرگذار بوده است.اوج روابط فی ما بین دو کشور را در دورهء قاجاریه و خصوصا در زمان حکومت ناصر الدین شاه دانستهاند و در همین اثناست که رد پای فرهنگی فرانسویان در دربار قاجار را میتوان جستجو کرد.حضور دانشجویان ایرانی در دانشگاههای فرانسوی و همچنین حضور متمادی اساتید مشهور فرانسوی در مدارس عالی تأسیس شده به دست امیر کبیر در ایران از نمادهای عمدهء روابط فرهنگی دو کشور بوده است.آنچه که از این رهگذر میتوان در میان روابط فرهنگی دو کشور و در طول تاریخ نتیجهگیری کرد،فراز و نشیبهای قابل توجه در فراز و فرود مراودات دو کشور بوده است و این روند همچنان در بستر زمان و مقاطع مختلف تاریخی به چشم میخورد.
خلاصه ماشینی:
"روابط بین ایران و فرانسه از عصر صفویه آغاز و در زمان شاه سلطان حسین با انعقاد
دولت فرانسه در سال 1313 ق/1274 ش از ناصر الدین شاه اجازهء حفاری در ایران را به
امیرکبیر خود بانی ترجمه و ألیف چند کتاب است و در همین ارتباط و برای مطالعه ناصر الدین شاه تاریخ مفصل فرانسه را تا زمان ناپلئون در دو مجلد به ترجمه رسانید(موضوع جلد نخست راجع به قبل
مسئلهء مهمی که بیشتر اتحاد دولت ایران را با فرانسه تسهیل کرد این بود که
سیاستیانی به تهران سفر کرد و مقصود دولت فرانسه این بود که به اتفاق دولتین عثمانی و ایران
وافر خود به دربار ایران نزدیک گشتند و فتحعلی شاه ناگزیر گردید که با دولت انگلیس سازش کند و
و فرانسه به ایران آمده بودند قول پذیرش دانشجویان ایرانی را در آن کشور گرفت.
محمد میرزا یکی از نقاشان خود(حاج عباس شیرازی)را روانهء فرنگستان کرد تا صنعت گلسازی را فرا گیرد و با این هنر به ایران بازگردد.
اعزام دانشجویان و محصلان ایرانی به فرانسه در زمان محمد شاه قاجار بار دیگر مطرح شد.
دولت متبوع خود برای گسترش همکاریهای علمی دو جانبه و پذیرش دانشجویان ایرانی در آن کشور تأکید کرد.
روابط دوستانه دو کشور ادامه یافت و ناصر الدین شاه قاجار در همین زمان سه بار به فرانسه سفر کرد.
ایران و فرانسه به امضاء رسید و به دنبال آن نخستین قرارداد فرهنگی بین دو کشور منعقد گردید.
دیار داشته است و گاه این روابط به حدی به خصیص خود رسیده که از فرانسه و فرانسوی در ایران"