خلاصه ماشینی:
در تعریفی دیگر برنامهریزی استراتژیک به معنای فرایند بررسی موقعیت فعلی و مسیر آینده سازمان یا جامعه، تنظیم اهداف،تدوین یک استراتژی برای تحقق آن اهداف و اندازهگیری نتایج است.
باتوجه به موارد ذکر شده که در برنامهریزی استراتژیک نیز صدق میکند ویژگیهای دیگری که میتوان برای برنامهریزی استراتژیک برشمرد به شرح زیر است.
دو پرسش مهمی که سازمان در اجرای برنامهریزی استراتژیک با آنها مواجه است عبارتند از: 1-فعالیت موسسه چیست؟2-چرا این فعالیت را دارد؟ برای پاسخ به این سوال اول باید رسالت موسسه تعریف شود و پرسش دوم به انتخاب و تعبیر اهداف موسسه مربوط میشود.
این سه گام عبارت است از: گام اول:موضوع خود را به عنوان یک سازمان مشخص کنیم(کجا هستیم؟) گام دوم:در آینده درنظر داریم چه موضعی داشته باشیم(به کجا میرویم) گام سوم:برای رسیدن به هدف یک رویکرد بنا کنیم و آنرا به مرحله اجرا درآوریم.
فرایند برنامهریزی استراتژیک الگوی برنامهریزی استراتژیک که فرایند آن مورد بررسی قرار میگیرد،دارای 8 مرحله است و این الگو نسبت به الگوهای دیگر فهرست مناسب از مواردی را تهیه کرده است که ارائه یک برنامهریزی استراتژیک را ممکن میسازد (الگوی BRYSON )مراح فرایند موردنظر برایون عبارتست از: 1-آغاز فرایند برنامهریزی استراتژیک و حصول توافق درباره آن؛ 2-تعیین و شناسایی دستور سازمانی؛ 3-روشن ساختن رسالت و ارزشهای سازمانی؛ 4-ارزیابی محیط خارجی:فرصتها و تهدیدها؛ 5-ارزیابی محیط داخلی نقاط ضعف و قوت؛ 6-شناسایی مسائل استراتژیکی که سازمان با آنها مواجه است؛ 7-تنظیم استراتژیها برای مدیریت مسائل استراتژیک؛ 8-برقراری دیدگاه سازمانی کارساز برای آینده.