خلاصه ماشینی:
"دربارهء واژههایی که در مرحلهء تحول هستند یافتن صورت درست با آمارگیری امکان دارد،یعنی از گویندگان زبان که به طور طبیعی برای نیازهای روزمرهء خود سخن میگویند-نه کسانی که خطابه ایراد میکنند،یا در کلاسهای ادبی تدریس میکنند یا در رادیو و تلویزیون شعر میخوانند،زیرا این قبیل افراد احیانا تمایل دارند صورت کهنهء کلمات را به کار برند-آمار بگیریم،که مثلا چند درصد چنین و چند درصد چنین میگویند آمار نشان خواهد داد که غلبه با کدام صورت است و کدام صورت از زبان بیرون میرود یا بیرون رفته است.
گونهء شعر به سبب مقتضیات وزن و آهنگ و آفرینش شعری و مجاز بودن شاعر در استفاده از واژههای کهن و ابداع تعبیرات جدید و به کار بردن الفاظ در معانی غیر متداول و دادن بار عاطفی به واژهها وضعیت خاص خود را دارد و بیشتر از گونههای دیگر در معرض اعمال سلیقههای شخصی و نهایتا دگرگونی است و به ویژه که از نظر نحوی تفنن در آن زیاد دیده میشود با این همه رعایت بهنجار بودگی زبان که مطمح نظر این دفتر است در زبان شعر نیز صادق است و شاعر را از توجه به نکات درستنویسی بینیاز نمیکند.
مبنای ایشان دربارهء نادرست بودن برخی کلمهها،ترکیبها، ساختهای نحوی همان چیزی است که استاد ابو الحسن نجفی در کتاب غلط ننویسیم مطرح کردهاند و آن این است که اگر یک عنصر زبانی اعم از کلمه،ترکیب یا ساخت نحوی در زبان فصحای قدیم نظیر بیهقی،سنائی،انوری،نظامی،سعدی،حافظ و نظایر اینان و نیز در نوشتههای امروزی آمده باشد باید قطعا درست تلقی شود."