خلاصه ماشینی:
تاریخ ایران بخوبی نشان میدهد که این ملت باستانی از زمان سیروس بزرگ- کورش-(558 پیش از میلاد)و شاید زمانهای جلوتر از حیث وسعت علم و هنر و فعالیت فرهنگی بسی ثروتمند و نیرومند بوده است.
در اثر هرج و مرج و بیترتیبی و سوء سیاست فرمانروایان ایرانی و عدم لیاقت اولیای امور بعضی اوقات سطح معلومات عمومی کم شده و شئون فکری و اوضاع فرهنگی رو بزوال میرفت و بسیاری از صنایع و فنون و ادبیات و فلسفه رونق خود را از دست داده و ذوق مردم در اینمورد رو بانحطاط گذاشته است.
تا آغاز قرن حاضر اغلب حال بدین منوال بود ولی از این پس برای حفظ آثار باستانی و تحریک احساسات مردم نسبت باهمیت آشنائی بعظمت تاریخی و گذشتۀ پر افتخار خود و توسعۀ فرهنگ و تمدن اقدامات جدی بعمل آمد.
در سال 1925 هیئی بنام انجمن آثار ملی در تهران بمنظور حفظ آثار تاریخی و مفاخر باستانی تأسیس گردید این انجمن در تعمیر و ترمیم مساجد قدیمه و ابنیۀ تاریخی مساعی جمیله مبذول داشت و در نتیجه اقدامات مهمی برای نگهداری آثار ملی بعمل آمده است ناگفته نماند که هنوز کارهای مهمتری باید عملی شود و مقامات مربوطه قدمهای بلندتری رو باین مقصود باید بردارند.
در سال 1935 برای توسعه و حفظ زبان فارسی انجمنی بنام فرهنگستان ایران که مهمترین وظیفۀ خود را انتخاب واژههای پارسی و جلوگیری از نفوذ زبانهای بیگانه میداند تأسیس گردید.
تشکیلات فرهنگی نخستین بنگاه فرهنگی که در ایران بروش نوین اروپائی تأسیس گردید دارالفنون بود که در سال 1850 در تهران با همت مردانه صدر اعظم مرحوم میرزا تقیخان امیر کبیر که در راه توسعه و ترویج فرهنگ جدید از بذل هرگونه فداکاری دریغ نداشت ایجاد شد.