خلاصه ماشینی:
نقاط ضعف حوزههای علمیه الف-فقدان همگامی لازم با تحولات ادبیات عرب اگر لوزم عربی بودن متون درسی طلاب را بپذیریم-که خود جای تأمل دارد-باید بگوییم که متأسفانه متون درسی طلاب بدون توجه به تحولات عمیق ادبیات عرب،همچنان دستنخورده باقی مانده است و استفاده از متون قدیم-بدون در نظر گرفتن محتوا-طلاب را از بهرهمندی ضمنی از زبان عربی تا اندازهء زیادی بازداشته است؛طلابی که به صرف آشنایی و حتی تسلط کامل بر متون عربی درسی خود،بتوانند از کتب و مجلات عربی زبان جدید،بدون درگیر شدن جدی با مشکلات زبان،بهرهء لازم را ببرند،نادرند و علاوه بر مشکلات ترجمهای،از نظر مکالمه نیز دچار مشکل هستند.
ج-تدریس برخی مباحث منسوخ بحث ما پیرامون محتوای نظام آموزشی حوزه و دانشگاه نیست،اما نمیتوان به آن دسته از مباحثی که در این عصر جایگاهی ندارند و هیچ ضرروتی برای تدریس و توضیح آن در سطح عموم طلاب وجود ندارد،معترض نشد؛هرچند شکافتن چنین مباحثی برای علمای علم کلام در پاسخگویی به اشکال و ابهامهای احتمالی ضروری باشد.
این خطری جدی است و چارهای در خور میطلبد؛ برای مثال،اگر در کلاس مسائل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران،با همین عنوان نقد و بررسی نشود و نقاط قوت و ضعف آن تشریح نگردد،چه تضمینی برای تکرار نشدن اشتباهات از سوی دانشجویان امروز که مسؤولین فردای کشور هستند،وجود دارد؟ ز-اخذ علوم و تکنولوژی غرب بدون توجه به مقتضیات فرهنگی و سطح توسعه استفاده از علوم و فنون جدید،زمانی مووجب توسعه و پیشرفت کشور میگردد که در بستر طبیعی خود زاده شود و هماهنگ و متناسب با زمینههای فرهنگی-اجتماعی خود باشد.