چکیده:
اگرچه نمایندگیهای بریتانیا در زمینه های فرهنگی ایفاگر نقشهایی بودند، اما فعالیتهای فرهنگی به طور معمول خارج از حیطه رسمی و سیاسی بود. منابع نشان می دهند آن دسته از اتباع بریتانیا که میان ایرانیان زندگی می کردند، روابط نزدیکی با مردم داشتند.
خلاصه ماشینی:
"این مقاله با دو مقدمهء کوتاه بر آن است که ابتدا به مفهوم مردم معمولی پرداخته،آنگاه جایگاه روابط گروههای مختلف مردم با اتباع بریتانیا و همچنین برخی ویژگیهای فرهنگی پذیرفته شده در ایران-که تا اندازهای نشان انگلیسی دارد-مورد ارزیابی قرار دهد.
5 دوم اینکه پیش از ورود به بحث جهت بازسازی گفتمان آن دوره نیاز است که به برخی مسائل هرچند گذرا اشاره شود: تاریخ معاصر ایران در دهههای پایانی سدهء نوزدهم و اوایل سدهء بیستم شاهد مشارکت مردم معمولی در صحنههای سیاسی و اجتماعی بود.
واپسین سخن در بازسازی گفتمان دورهء مورد بحث اینکه قدرت استعماری بریتانیا در آغاز سدهء بیستم و پس از جنگ جهانی اول،در ایران مانند همهجا رو به افول داشت،ازاینرو با سبک شدن سایهء سنگین استعماری بریتانیا،به هر روی میتوان روابط این کشور در حیطههای فرهنگی را کموبیش مورد ارزیابی قرار داد.
گروههای مختلف روستایی و شهری-که معمولا زندگی و روابطشان آنها را بیرون از صحنهء قدرتهای رسمی سیاسی و مباحث آن قرار داده است-نیز در زمرهء مردم معمولی هستند.
برای نمونه،این کارگران که زیر نظر مهندسان و کارفرمایان انگلیسی مشغول به کار بودند،دستهء دیگری از گروههای مردم معمولی به شمار میآیند که در دورهء مورد بحث شکل گرفته،افزایش مییابند و در معاملات اجتماعی و سیاسی پس از دههء دوم سدهء بیستم،نقشهای مهمی داشتند.
مقام کارگزار به افراد طبقهء بالا واگذار میشد و در معادلات سیاسی شهر اهمیت ویژهای داشت،چنان که در بیشتر شهرها شیوهء عملکرد وی به عنوان کارگزاری،با دقت ویژهای زیر نظر دو دولت روسیه و انگلیس بود و سعی میشد که صاحب این مقام از میان طرفداران آنها برگزیده شود."