خلاصه ماشینی:
"دو شمع از پرتو خورشید اسرار جهان از نور ایشان شد پدیدار یکی در خاک و خون آغشته گشته یکی در زهر جانش کشته گشته نظام خطه دنیا از ایشان نعیم جنت و نیران و رضوان چو ایشان کشته شو، عطار کم گو که پرگوئی ز میدان کم برد گوی درین ره نه قدم در خون در آخر که گردد آن زمان آن یار ظاهر موافق باش با اهل یقین تو چو ایشان باش در حق پیش بین تو موافق شد دلم با عاشقانش فدا گشتم برای عاشقانش (1) در فضیلت امیرالمؤمنین امام حسین علیهماالسلام : امامی کافتاب خافقینست امام از ماه تا ماهی حسینست چو خورشیدی جهان را خسرو آمد که نه معصوم پاکش پس رو آمد چون آن خورشید اصل خاندانست به مهرش نه فلک از پی روانست چراغ آسمان مکرمت بود جهان علم و بحر معرفت بود به همت هر دو عالم کم گرفته ولی نورش همه عالم گرفته رخ او بود خورشید الهی شبی تاریک، مویش از سیاهی کسی کوآفتاب و شب به هم خواست حسن آن از حسین آمد به هم راست امام ده و دو، حق کرد قسمت که هر یک پردهای سازد ز عصمت ده و دو پرده زان آمد پدیدار حسینی بود اما پردهای زار ببرد این راه او گر مبتلا بود ولی خونریز او در کربلا بود اگر هستی تو اهل پرده راز ازین پرده بزاری میده آواز بسی خون کردهاند اهل ملامت ولی این خون نخسبد تا قیامت هر آن خونی که بر روی زمانهست برفت از چشم و این خون جاودانهست چو ذاتش آفتاب جاودان بود ز خون او شفق باقی از آن بود چو آن خورشید دین شد ناپدیدار در آن خون چرخ میگردد چو پرگار (2) بیتهای دوم، هشتم و نهم از اشعار فوق دلالت صریح بر شیعه دوازده امام بودن عطار ______________________________ 1) هیلاج نامه، منسوب به عطار، به تصحیح احمد خوشنویس، تهران، 1363، ص 16."