چکیده:
یکی از مشکلات عمدهی زبانی در کودکان دارای آسیب شنوایی عدم مهارت کافی در آگاهی واجشناختی است.با شناسایی و برنامهریزی دقیق آموزشی و درمانی میتوان مهارت اگاهی واجشناختی را در این کودکان افزایش داد و به دنبال آن میتوان شاهد افزایش توانایی آنها در خواندن،نوشتن و سایر مهارتهای زبانی و ارتباطی بود.
خلاصه ماشینی:
"کودکان بهنجار ابتدا با شنیدن آوها و سپس با تولید و به کار بردن آنها در گفتار از ویژگیهای مختلف این واحدها آگاهی مییابند ولی کودک دارای آسیب شنوایی متناسب با افت شنوایی خود،به درجاتی در شناخت واجها دچار اشکال میشود و این مشکلات علاوهبر اینکه تأثیر خود را در گفتار فرد به صورت مشکلات تلفظی و در نتیجه عدم وضوح گفتار میگذارد باعث ایجاد اشکالاتی در خواندن و نوشتن بهویژه املانویسی وی نیز میشود، زیرا برای خواندن و به دنبال آن نوشتن نیاز به مهارتهای شناختی اولیه از جمله مهارت آگاهی واجشناختی میباشد.
بنابراین،در یک اقدام اولیه تصمیم گرفتم با استفاده از آزمونی استاندارد به بررسی کموکیف آگاهی واجشناختی در تعدادی از دانشآموزان مشغول به تحصیل در آموزشگاه باغچهبان 1 بپردازم و ضمن دادن گزارش کلی از وضعیت آنها،نواقص و نقاط ضعفشان را مشخص و با یافتن و به کارگیری شیوههای مناسب در جهت رفع آنها در هریک از دانشآموزان اقدام نمایم،کاری که پیش از این با جدیت پیگیری و برنامهریزی نشده بود با توجه به شرایط و ممحدودیتها تنها یکی از دانشآموزان، انتخاب شد تا پس از اجرای آزمون اولیه و اجرای روشها و دادن تکالیف درمان مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد و میزان افزایش مهارت آگاهی واجشناختی وی با کسب نمرهی کامل در بخشهایی که نمرهی کامل کسب نکرده بود مشخص گردد باشد که با انجام پژوهشهایی در سطح وسیعتر بتوان زمینهی افزایش مهارتهای آگاهی واجشناختی و در نتیجه رفع مشکلات گفتاری،نوشتاری و خواندن کلیهی دانشآموزان دارای آسیب شنوایی فراهم شود."