خلاصه ماشینی:
"آبیاری،غذا و آینده مبهم امنیت غذایی باوجود محدودیت شدید منابع آب،متوسط تولید انواع محصولات اساسی کشاورزی در ایران،اکنون بسیار کمتر از میزانی است که باید باشد احمدآل یاسین با گذشتن جمعیت جهان از مرز 6 میلیارد نفر در آغاز قرن بیست و یکم و افزایش مصرف سرانه موادد غذایی،امنیت غذایی جهان به نحو بیسابقهای به رابطه آب و م حصول وابسته شده است.
برآوردهای سازمان خواروبار و کشاورزی جهانی وابسته به سازمان ملل متحـ( FAO )د نشان میدهد که تنها 6/23 میلیون هکتار بین سالهای 1980 تا 1989 با متوسط 6/2 میلیون هکتار در سال،یا تقریبا معادل سه پنجم نرخ رشد دهه 1970 به سطح اراضی آبیاری جهان اضافه شده است.
آبیاری و بهایی که "زیست بوم"میپردازد هر ساله حدود 2700 کیلومتر مکعب آب(یا معادل 5 برابر جریان سالانه رودخانه می سی سی پی)،از رودخانهها و منمابع زیرزمینی برای تأمین نیازهای کشاورزی برداشت میشود و از این طریق میتوان به اثرات عمیق آبیاری بر منابع آب و اراضی حاصلخیزی که آبیاری میشوند،پی برد.
-روشهای نادرست استفاده از منابع آب و خاک و بازده پایین آبیاری،کمبود خدمات صحیح و اصولی مهندسی و زیربنایی در بخش آب و خاک کشور،خرد بودن و پراکندگی اراضی در مالکیتهای کوچک و حضور نسل سوم بعد از اصلاحات ارضی که به علت توالی وراثت سبب خرد شدن قطعات به اندازههای 15 درصد از اراضی کشورهای در حال توسعه،از جمله ایران دچار کاهش تولید در اثر شوری خاک شده است غیر اقتصادی شده است."