چکیده:
هرچند اکراه و اضطرار با ماهیت مشترکی که دارند قرنها از عوامل رافع مسئولیت شناخته شدهاند اما در دهههای اخیر برخی از کشورها کوشیدهاند که این دو را در حوزه قتل عمد از موارد عوامل رافع مسئولیت خارج کنند.مقاله حاضر با بررسی اکراه و اضطرار در اساسنامه دادگاه کیفری بین المللی این دو را به عنوان عوامل رافع مسئولیت شناسایی میکند اما در پایان با توجه به مخالفتهای جهانی پیشنهاد میکند که در حوزه قتل عمد خصوصا در شرایطی که جنایت علیه یک گروه یا جمعیت صورت گرفته باشد این دو تنها از کیفیات مخففه مجازات به شمار آیند.
خلاصه ماشینی:
"@ضرورت رویکرد نظری مصرفکننده به حقوق بشر اکراه و اضطرار در اساسنامه دادگاه کیفری بین المللی
ماده d (1)31 اساسنامهء دادگاه کیفری بین المللی به این دفاع اشاره کرده و برای
لازم را برای پذیرفته شدن این دفاع،با توجه به ماده فوق و رویه قضائی بین المللی،
هیچ راه دیگری جز ارتکاب جرم برای فرار از تهدید وجود نداشته باشد.
رویه قضائی و هم اصول حقوق جزای بین الملل دفاع اکراه را برای کسی که بهطور
مرتکب این کار را از روی ناخشنودی و کراهت قلبی انجام داده و به کمترین حد قناعت کرده باشد(غیر
قابلیت بحث دارد،امکان یا عدم امکان استناد به اکراه یا اضطرار در جرم قتل عمد
حال باید دید که آیا موضع حقوق جزای بین الملل در مورد ارتکاب قتل برای
ممکن است مکره جرم دیگری را انجام داده و به استناد اکراه از مسئولیت کیفری بگریزد:مثل فرار از
شرایط لازم برای قبول دفاع اکراه،از جمله اینکه متهمان اقدامات انجام شده را تأیید
بر قتل صادر شده است،بین حقوقدانان در این مورد اختلاف نظر وجود دارد.
پذیرش دفاع اکراه در جنایات مشتمل بر قتل هستند مورد انتقاد قرار گرفته است.
دفاع اضطرار یا اکراه را در جنایات بین المللی مشتمل بر قتل نپذیرفتهاند(که به
استناد شده است و در حقوق جزای بین الملل دلیلی برای مستثنی شدن قتل از
شرایط لازم برای پذیرش دفاع اکراه یا اضطرار به عمل میآید و این دفاع به سختی
با توجه به اینکه در اساسنامهء دادگاه کیفری بین المللی جرائم مشتمل بر قتل از
پذیرش قرار گرفتن دفاع اضطرار یا اکراه(مثلا عدم رعایت شرط تناسب)مرتکب،"