خلاصه ماشینی:
"تردیدی نیست که ضبط جزء دوم این کلمه به صورت«پیچ»که در صحاح،معیار جمالی، تحفه و سرمه آمده تصحیف«نیچ»است و ظاهرا علت این تصحیف وجود دو فعل تاب خوردن و باد خوردن است که برای جنبیدن روی تاب به کار میروند.
صورت باذنیج بعدها به باینیج بدل شده،سپس این صورت به بینیج تغییر یافته که این صورت امروز در نیشابور به صورت beynij متداول است،اما شکل اصلی آن،یعنی«باینیج»، نیز در معنی گهواره در قوچان به کار میرود(شاکری،ص 286)(ضبط جابانی(ص 171) (1)-بازپیچ در شعر لایق شیرعلی تاجیک که برای استعمال بادپیچ از فارسی تاجیکی به آن استناد شده(ر ک.
به احتمال قوی جزء اول وازنیج نیز از همین فعل گرفته شده و وازنیج باید به معنی«وسیلهء به حرکت درآوردن» باشد،اما ریشهء جزء دوم آن برای نگارنده روشن نیست،جز آنکه تلفظ آن با یاء مجهول است، زیرا در السامی فی الاسامی(ص 72)ضبط آن بازنیج با فتحه روی«ن»آمده است.
همچنین در نسخهای از السامی فی الاسامی که در سال 599 نوشته شده و به موزهء بریتانیا تعلق دارد و فیلم آن به شمارهء 704 در کتابخانهء مرکزی دانشگاه تهران نگهداری میشود(عکسهای شمارهء 1362 و 1363)دوداة به صورت زیر ترجمه شده که بازنیج در آن با فتحه روی«ن»مشخص شده است:بازنیج،یعنی آن میزر یا چادر که بندند از بهر کودک[به]جای گهواره(مطابق ص 72 متن عکسی).
این فرهنگ که واژههای آن براساس موضوعات تقسیمبندی شده معنی دوم سرند را در گونهء چهارم از بخش سوم کتاب که خاص گیاهان است ضبط کرده و آن را چنین آورده است:گیاهی است که در میان آب بروید و به پا درآویزد."