چکیده:
بدون تردید یکی از عوامل آسیبزا در حوزهء شخصیت،اخلاق و ایمان مذهبی جوانان،به خصوص قشر فرهیختهء دانشجو،روشهای نارسا و پر نقص تبلیغ دین و ارائهء نادرست برنامههای فرهنگی در دانشگاههاست.در جستار پیش رو سعی شده با تکیه بر دیدگاههای رهبر معظم انقلاب اسلامی به تبیین«باید»و«نباید»های ترویج دین و اخلاق در دانشگاهها پرداخته شود. «باید»هایی همچون:اخلاص و خدایی بودن انگیزهء مروجان و همراهی علم و تقوا و یگانگی گفتار و کردار آنان و مهم شمردن کار در دانشگاهها و شناخت مخاطبان و نیازهای آنها،در کنار رفتار مهربانانه و برخورد عالمانه و اقدامات فعال و پیشگیرانه و«نباید»هایی مانند بدبینی نسبت به مخاطبان،رفاهطلبی و تجملگرایی،برخوردهای جناحی،پردازش ضعیف موضوعات دینی و وجود خرافات در آنها،یأس و ناامیدی و انتقال آن به مخاطبان و غفلت از هنر و ابزارهای جدید برای تبلیغ دین،مواردی است که اگر سرلوحهء کار متولیان تبلیغ و ترویج دین در دانشگاهها قرار گیرد میتوان به تأثیرگذاری عمیق بر مخاطبان و گسترش و نهادینه شدن اخلاق و دینداری در بین دانشگاهیان کاملا امیدوار بود.
One of the pitfalls in the field of personality, ethics and religious faith of young people, particulary students, is incorrect methods in religious promotion and inefficient cultural programs in universities. This paper discusses "Do" and "don't" in promoting religion and ethics in universities from the viewpoints of supreme leader. Examples for "Do" are as follow: faithfulness and sincere devotion of promoters, their knowledge and piety, perfect agreement between their action and words, giving importance to university activities, recognizing the addressers and their needs, kind behavior, scientific approach, active measures, ... Examples for "Do not": pessimism, de luxe life, discrimination, ignoring the religious matters, superstition, disappointment and to make disappointing remarks for addressers, ignoring art
& modern media. Whenever the promoters of religion
consider what mentioned above in universities, then we will have deep affection and promotion of ethics and
religion among students .
خلاصه ماشینی:
«باید»هایی همچون:اخلاص و خدایی بودن انگیزهء مروجان و همراهی علم و تقوا و یگانگی گفتار و کردار آنان و مهم شمردن کار در دانشگاهها و شناخت مخاطبان و نیازهای آنها،در کنار رفتار مهربانانه و برخورد عالمانه و اقدامات فعال و پیشگیرانه و«نباید»هایی مانند بدبینی نسبت به مخاطبان،رفاهطلبی و تجملگرایی،برخوردهای جناحی،پردازش ضعیف موضوعات دینی و وجود خرافات در آنها،یأس و ناامیدی و انتقال آن به مخاطبان و غفلت از هنر و ابزارهای جدید برای تبلیغ دین،مواردی است که اگر سرلوحهء کار متولیان تبلیغ و ترویج دین در دانشگاهها قرار گیرد میتوان به تأثیرگذاری عمیق بر مخاطبان و گسترش و نهادینه شدن اخلاق و دینداری در بین دانشگاهیان کاملا امیدوار بود.
در این راستا صاحب این قلم بر آن است تا به روش تحقیق کتابخانهای و با بهرهگیری از رهنمودهای مقام معظم رهبری که علاوه بر جایگاه والای شرعی و قانونی خود به عنوان ولی امر، بخش اعظم عمر خویش را نیز در ارتباط مستقیم با دانش و دانشجو و فرهنگ و تبلیغ دین سپری کرده و سالیان درازی حتی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی با دانشگاهیان و دانشجویان و فرهنگیان و فرهنگدوستان ارتباط نزدیک داشتهاند،«باید»ها و «نباید»های ترویج دین و اخلاق در دانشگاهها را از نظر ایشان-به اندازهء وسع نگارنده-بازنویسی کرده و دستاندرکاران امور فرهنگی را به دقت و تأمل در گفتارها و دیدگاههای آن بزرگوار فراخواند.