چکیده:
یکی از موضوعات مطرح در خصوص معاهدات حقوق بشری، مسئله اجرای فراسرزمینی این معاهدات است. سوال این است که آیا دولتها ملزم به رعایت تعهدات حقوق بشری خود در برابر اعمال نیروهای مسلحشان در جریان درگیریهای مسلحانه بینالمللی و بهخصوص اشغال نظامی هستند و در این زمینه مسئولیت دارند یا خیر؟ پاسخ نگارنده این مقاله آن است که تعهدات حقوق بشری دولتها در سرزمینهای اشغالی و زمانی که در مقام اشغالگری قرار میگیرند هم لازمالرعایه است. برای اثبات این فرضیه، سه متغیر مورد بررسی قرار گرفته است: اول قلمرو زمانی اجرای قواعد حقوق بشر و حقوق بشردوستانه، دوم تفسیر شروط صلاحیتی معاهدات حقوق بشری از رهگذر عملکرد نهادهای جهانی و منطقهای حقوق بشر و در نهایت نقش کنترل موثر بهعنوان پیش شرط اجرای مقررات حقوق بشر. نتیجه بررسی فوق این است که علیرغم آنکه مقررات حقوق بینالملل بشردوستانه برای حکومت بر وضعیتهای درگیری مسلحانه و اشغال نظامی تنظیم شدهاند، اما اجرای مقررات حقوق بشر در این وضعیتها، حتی در سرزمینهای اشغالی، متوقف نمیشود و این مقررات جهانشمول خلاها و کاستیهای حقوق بشردوستانه را برطرف میکند.
The exterritorial application of the human rights conventions is one of the key discussions in application of human rights conventions. The question is that weather the states are obliged to respect their human rights obligations when their armed forces involve in international armed conflicts and military occupations. The author believes that the human rights regulations are applicable in occupied territories. The article considers three factors for proving this theory: first, the ratione tempori of the international humanitarian law and human rights law, second the interpretation of jurisdictional clauses of human rights conventions and the third, the role of effective control as a prerequisite for application of human rights regulations. The final outcome is that although the humanitarian law regulations governs the situations in armed conflicts and military occupations, the human rights regulations do not cease to apply in those situations, even in occupied territories, and they cover the failures of humanitarian law in such situations.
خلاصه ماشینی:
سؤال این است که آیا دولتها ملزم به رعایت تعهدات حقوق بشری خود دربرابر اعمال
پاسخ نگارنده این مقاله آن است که تعهدات حقوق بشری دولتها در سرزمینهای اشغالی و زمانی
سؤال این است که آیا مقررات حقوق بشر در سرزمینهای اشغالی
قابلیت اجرای تعهدات حقوق بشری در سرزمینهای اشغالی فلسطین است که باعث شده موضوع
حقوقی است که در تعیین قلمرو اجرای معاهدات حقوق بشری در سرزمینهای اشغالی مؤثر
سرزمین اشغالی بهعنوان شرط لازم برای اجرای مقررات حقوق بشر.
مسلحانه ایجاد شده و در این وضعیتها فقط حقوق بشردوستانه قابل اعمال است.
است حقوق حمایت شده هر شخص مشمول صلاحیت خود را رعایت کند.
موضوع اجرای حقوق بشر در سرزمینهای اشغالی مورد توجه دیوان بینالمللی
کرد،موضوع اجرای مقررات حقوق بشر در سرزمینهای اشغالی را به تفصیل مورد بررسی قرار
به موضوع اجرای حقوق بشر در سرزمینهای اشغالی پرداخته است.
میده که«نتیجهگیری این بود که اسناد بینالمللی حقوق بشر در مورد اعمال یک دولت در مقام
سرزمین اشغالی است و دولت اشغالگر طبق ماده 42 مقررات لاهه ملزم به رعایت آنهاست.
مختلفی را برای تعیین قلمرو اجرای کنوانسیون اروپایی حقوق بشر و اعمال آن بر عملکرد
فراسرزمینی کنوانسیون اروپایی حقوق بشر است و پس از آن دیوان در آراء بعدی رهیافت
مشمول صلاحیت دولتهای عضو کنوانسیون اروپایی حقوق بشر است.
مورد حقوق بشر در سرزمینهای اشغالی برمیآییم،متوجه میشویم این دیوان با تأثر از مواضع
باتوجه به موضع دیوان عالی رژیم اشغالگر قدس و بهخصوص حقوق بشر در سرزمینهای اشغالی با پاسخ
برای اینکه قدرت اشغالگر متعهد به رعایت تعهدات حقوق بشری خود بر سرزمین اشغالی