خلاصه ماشینی:
"منبر یک حاشیه مشابه ازاره دارد که با توجه به طرح ستارههای یکدرمیان با لوزی به ذهن متبادر میگردد که در همان زمان کامل شده بودند(لوح XXXVII,A ) این منبر کوچکترین منبر در مجموعه میباشد،تا حدودی بخاطر این واقعیت است که در یک بدنه،پلهها،در دیوار ساخته شدهاند، به طوریکه تنها یک طرف منبر در معرض دید است مثل ورزنه، بندرآباد و کاشان(لوحهای XXXVI,XXXVIII,XLL,A )الگوی اصلی آن،ستارههای هشت و دوازده ضلعی است.
این ازاره،در حاشیه سیاه و سفید معکوس مثلثی یکی هستند که در همه بخش مسجد دیده میشود،ازاره در اینجا با مهارت بیشتری کار شده است چرا که کاشیهای هشتضلعی آبی روشن با رنگ آبی تیره بارزتر شدهاند.
با پذیرش این فرضیه میتوان فکر کرد که مسجدی که منبر در آن پیدا شده همزمان با نصب ازاره و محراب مرمری به تاریخ 4-1473/878 میباشد،اگرچه که امکان دارد به تاریخ 878 هجری باشد صرفا نقطه پایان برای مسجد است.
در ضمن این نیز محتمل است که حاکم ترکمن شهر از اینکه دست به یک سفارش صادراتی بزند خوشحال میشده است،و غیرقابل تصور است که او اجازه دعایی برای طول عمر سلطنت ابو سعید را داده باشد(مثل همان چیزی که روی منبر پیدا شده است)که در یک بنای عمومی خود را نشان دهد.
(لوح XLII,D )،در هرحال یکی از صندوقههای قبر که در جلوی محراب قرار دارد با کاشیکاریهای معرق سفید و آبی روشن و تیره با ستارههای دوازده و هشتضلعی تزئین شده است(لوح XLIII,C )،احتمالا میتواند مقارن با تاسیس بنا64باشد نمونههای بیشتر صندوقههای قبر موجود در آناطولی و ماور النهر65احتمالا با توسعه صندوقههای قبر کاشیکاری شده در ایران66ترغیب شده است و این موضوع منتهی به این امر شده است که دیگر سطوح را،با کاشی بپوشانند."