چکیده:
مشارکت جوانان و نوجوانان که به معنی روند درگیر ساختن آنان در تعیین سرنوشت خود و احساس مسئولیت نسبت به این سرنوشت بیان شده،امروزه در سطح جامعه و مجامع علمی از اهمیت بالایی برخوردار است،به طوری که از آن به عنوان هدف و وسیله توسعه نام میبرن.برای تحقق این امر، شناخت عوامل مؤثر بر میزان مشارکت جوانان و نوجوانان لازم و ضروری است.در این راستا مقاله حاضر با استفاده از روشهای تحلیلی توصیفی با تأکید بر بررسی عوامل مکانی-فضایی(میزان بهرهمندی از خدمات،محل سکونت،فاصله تا مرکز شهرستان و نوع روستاها)،به سایر عوامل از جمله عوامل روانشناختی(انگیزهها،ارزشها،اعتماد و اطمینان،عزت نفس،پاداش و...)و عوامل اجتماعی-اقتصادی(پایگاه اقتصادی-اجتماعی،سطح تحصیلات،استفاده از وسایل ارتباطجمعی و ...)که بر میزان مشارکت مؤثر هستند پرداخته است. نتایج حاصل که از طریق تجزیهوتحلیل آماری و با استفاده از آزمونهای مختلفی چون اختلاف میانگین و ضریب همبستگی به دست آمده نشاندهنده اشتیاق جوانان و نوجوانان روستایی برای سهیم شدن در فعالیتهای مشارکتجویانه و ایفای نقش در مشارکتهای اجتماعی از یک سو و کمبود امکانات و تسهیلات و نیز سهم اندکی که در فعالیتهای مشارکتجویانه دارند از سوی دیگراست.
خلاصه ماشینی:
"عوامر مؤثر بر میزان مشارکت جوانان و نوجوانان روستایی در برنامهریزی توسعه با تأکید بر عوامل مکانی-فضایی (نمونه موردی:شهرستان کرمان)عبد الرضا رکن الدین افتخاری1،مهرداد محمدی سلیمانی2* 1-داستادیار بخش علوم جغرافیایی و وسنجش از دور،دانشگاه تربیت مدرس 2-دانشآموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی روستاییچکیده مشارکت جوانان و نوجوانان که به معنی روند درگیر ساختن آنان در تعیین سرنوشت خود و احساس مسئولیت نسبت به این سرنوشت بیان شده،امروزه در سطح جامعه و مجامع علمی از اهمیت بالایی برخوردار است،به طوری که از آن به عنوان هدف و وسیله توسعه نام میبرن.
آنچه در این مقاله مورد توجه است آزمون حداکثر کردن مشارکت جوانان و نوجوانان به عنوان یک راهبرد جهت ماندگاری ایشان در روستاها با پذیرش نوعی فرهنگ توسعهیافتگی است که با شاخصهایی چون افزایش میزان انتخاب،رضایتمندی،حداکثر کردن تصمیمگیری،بالا بردن رشد فکری،افزایش آگاهیهای اجتماعی،سیاسی،اقتصادی و فرهنگی،ایجاد فرصتهای مؤثر در تصمیمگیری،رعایت احترام،ایجاد حساسیت و عقلانی کردن ساختارها و فرایندهای جوانان(بلوغ)،افزایش آموزشها و مهارتهای توسعهای، افزایش میزان درگیری و مشارکت در فرایند برنامهریزی،فراهم کردن فرصتهایی برای ایجاد حمایتهای فعال میان جوانان و سایر گروههای سنی بویژه گروههای سنی (1).
تجزیه و تحلیلهای انجام شده نشان داد که بین دو عامل سطح سواد و میزان استفاده از وسایل ارتباطجمعی و میزان مشارکت تفاوت معنیداری وجود دارد؛یعنی با افزایش سواد و استفاده از وسایل ارتباطجمعی،میزان مشارکت جوانان و نوجوانان نیز افزایش مییابد و دیگر اینکه بین عامل شغل و پایگاه اقتصادی و میزان مشارکت تفاوت معنیداری مشاهده نگردید که علت آن میتواند ناشی از ضعیت یکسان شغلی و اقتصادی جامعه مورد مطالعه باشد(جدولهای 5 تا 8)."