خلاصه ماشینی:
سید ضیاء الدین دهشیری گروه آموزشی زبانهای خارجی آلفرد دو وینیی شاعری متفکر که چون خیام و ابو العلاء معری،خالق راهم به محاکمه میخواند آلفرد دو وینیی1در سال 7971،در سرزمین«لوش2»،در منطقه «تورن3»(فرانسه)به جهان چشم گشود،و دوران شباب را در شهر پرغوغای پاریس-که با جاهطلبیهای ناسنجیده ناپلئون اول سروکار داشت-سپری کرد.
اندکی پیش از آن در شهر«پو» با او ازدواج کرده بود؛آن زمان بود که همت خود را صرف مصنفات خود کرد:یکی پس از دیگری«منظومههای دیرین و امروزین1»(6281)و«پنجم مارس2»(6281)را عرضه داشت و پس از نگارش این رمان تاریخی خود را به دست وسوسهء«تئاتر»و نگارش نمایشنامهها سپرد،همین منشآت در حدود سال 0391 شورها برانگیخت.
سپس با پیروزی کمتری نمایشنامه«مارشال دانکر3»را نگاشت(1381)و هم این زمان بود که راه خود را به سوی نمایشنامه«شاترتون4» که شاید گرامیترین و پرارجترین نمایشنامههای او است یافت.
بدان درجه از کمال معنی علو روح هم نایل نیامده است که «جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنهد»،بر حیات شخصی و درونی و بخت و اقبال خود هم چار تکبیر نزده است،ولی تنها چیزی که بدان ارج مینهد و گرامی میدارد«اندیشه»خویش است و بس،چرا که شاعر است و فیلسوف مشرب و حکیم مذهب.
در این عرصه«موسی1»شخصیت مرکزی یکی از منطومههای بزرگ و پرطنطنهء او با همین نام بحقیقت خود وینیی است.
اگر روزی داوری در پیش باشد و«یوم الدین»حقیقت پذیرد،آنروز،روزی خواهد بود که خدا بیاید،بیاید تا براءت ساحت و نزاه جانب خود را به منصه ثبوت برساند (Se justifier) ،در برابر کسانی که با نهادن بار آلام زندگی بر دوش آنان،آنان را قربانی کرده است.