خلاصه ماشینی:
"شاعران جهان شعر جهان شعر،خویشتن خویش هستهای جهان است مقدمهی هوگو بر مکتب رمانتیسم در شعر (به تصویر صفحه مراجعه شود) شعر،خویشتن خویش هستهای جهان است/مریم شریف خود را صورت گرایی احساسی میدانم/هانری دلویی کودکی،عشق،مرگ/زندگی و شعر آلن بورن/اصغر نوری در ستایش عشق و معصومیت/آرش نقیبیان سنگ گورهای ادگارلی مسترز/عباس صفاری خولیو سسار آگیلار/کارلوس وسه گوادموس/سعید آذین درآمدی بر شعر معاصر کردی/فریاد شیری فرشتهای در برف/آشنایی با شاعر معاصر کرد،بختیار علی/عباس محمودی @ترجمه:مریم شریف (به تصویر صفحه مراجعه شود) در سال 2281 ویکتور هوگو تنها 02 سال داشت که نخستین اثرش را که مجموعه شعری به نام ẓOdeẒ بود،به چاپ رساند که باعث کسب جایزه از لویی هجدهم شد.
شاید عدهای ایراد بگیرند که مدتهاست که دو واژهی مورد بحث،معنا و مفهوم دیگری به خود گرفتهاند؛ و این که منتقدان توافق کردهاند تا محصولات فکری بشر را تا پیش از عصر حاضر«کلاسیک»بدانند و صفت«رمانتیک»نیز مختص ادبیاتی باشد که با قرن 91 زاده شده و راه رشد و پیشرفت را پی گرفته است.
چرا میکوشیم چنین تضاد شگرفی را به دستهای دیگر از آفرینشهای ادبی نیز تعمیم دهیم؟ و عصری را که هنوز مانده تا طریق تکامل را به تمامی بسپرد با اصطلاحی ناقصتر از آن توصیف کنیم و آن را موضوع تحقیر یا ترفیع صفاتی سازیم که تنها نتیجهاش جدایی از میراث ادبی گذشتهاش است؟ گویی که تنها در صورتی ادبیات این عصر ارزش و اهمیت حقیقی خود را مییابد که در مقابل ادبیات پیش از خود قرار گیرد و یا نام آن بر کتابی طلاکوب شود."