خلاصه ماشینی:
"رسانههای جمعی بویژه رسانههای شنیداری و غیرمتعامل به دلیل کارکرد متنوع خود و ایجاد تغییرات پیوسته،بتدریج جای ارتباط بین فردی از نوع چهرهبهچهره را گرفته و توانستهاند فضای انفرادی را بجای فضای جمعی و اجتماعی خانواده حاکم کنند،بطوری که گسترش تکنیکی رسانههای شنیداری و رایانهای،ارتباط مستقیمی با فردگرایی و دوری از گروه را نشان میدهد.
نتیجه این میشود که افراد خانواده به جای گفتوگوی صمیمی با یکدیگر با ابزارهای الکترونیکی ارتباط برقرار میکنند، ارتباطی که فاقد بار عاطفی و احساسی است.
کارکرد رسانههای جمعی بویژه رسانههای شنیداری و غیرمتعادل به دلیل کارکرد متنوع خود و ایجاد تغییرات پیوسته،به تدریج جای ارتباط بین فردی از نوع چهرهبهچهره را گرفته و موجب شدهاند فضای انفرادی،بجای فضای جمعی و عاطفی در خانواده حاکم شود،بطوری که گسترش تکنیکی رسانههای شنیداری و رایانهای، ارتباط مستقیمی با فردگرایی و دوری از فضای روانی و عاطفی خانواده را نشان میدهد.
نتیجه این میشود که افراد خانواده به جای گفتوگوی صمیمی با یکدیگر که میتواند به تقویت پیوندهای عاطفی و انسجام اعضای خانواده منجر میشود،با ابزارهای الکترونیکی ارتباط برقرار میکنند،ارتباطی که فاقد بار عاطفی،احساسی و هیجانی است.
پهناوری جهانمسایل پیچیدهء اقتصادی،فناوری الکترونیکی و وضعیت اجتماعی اقتصادی بویژه فشار جهانی شدن،تغییراتی را ایجاد میکنند که در زمینهء تحول شخصیتی فرد و نیز هویت جمعی آنها در محیط اجتماعی و خانواده تأثیرات بسزایی دارند(بانهام و همکاران،2000)،علت اصلی کاهش جمعگرایی و افزایش فردگرایی را به تجربیات فراوان شهرنشینی،شتاب فناوری و ویژگیهای زندگی پرتنش و کاهش ارتباطات بین فردی نسبت میدهند."