چکیده:
میپردازد. نمیتواند این وحدت حقیقی هستی را ادراک کند.این مقاله به
خلاصه ماشینی:
"نتیجه فلسفه و دانتی بر اساس تفسیرهای مختلف مفسران نامی به مکاتب فرعی چندی تقسیم شده است که از بین آنها دو مکتب از همه برجستهترند: 1-مکتب فلسفی شنکر،که مشهور به مکتب«ادویت ودانت» (advaita vedanta) میباشد و مشهورترین مکتب فلسفی هند است؛تا جایی که هرگاه سخن از فلسفهء ودانت به میان میآید آنچه به ذهن متبادر میشود،فلسفهء«شنکر»است و برای بسیاری از افراد فلسفهء«ودانت»معادل فلسفهء شنکر است.
برای اینکه جایگاه شنکر در بین بینشهای وحدت الوجودی هندی مشخص شود،باید گفت که آراء ودانتیها را از این دیدگاه میتوان به سه دسته تقسیم نمود: 1-دویت (dvaita) یا«ثنویت» 2-وششت آدویت (Visestadvaita) یا«نفی ثنویت مقید» 3-ادویت (advaita) یا«نفی ثنویت مطلق»و«وحدت محض» شنکر که برجستهترین نظریهپرداز مکتب ادویت ودانت (advaita vedanta) به شمار میرود،هرگونه کثرتی را در هستی نفی میکند؛همچنانکه نام مکتب اونیز گویای آن مطلب است.
اما باید یادآوری نمود که الهامبخش این نوع نگرش وحدت الوجودی عریان و محض،که بزرگترین مفسرش نیز شنکر است،خود متون هندوی و از جمله آنها «اپه نیشدها»هستند که به یک مورد آن اشاره میشود: در چاندوگی اپهنیشد (Chandogya Upanisad) میخوانیم که حکیم فرزانهای به نام ادالک (Uddalaka) فرزندش شوتکتو (Svetaketu) را برای یادگیری وداها به مکتب فرستاد.
به اختصار میتوان گفت که شنکرد دستگاه فکری خود را بر اساس متون اصیل هندویی بنا نهاده است و اصول اساسی مکتب او عبارتند از: 1-حقیقت واحد است،واحدی که دومی ندارد(وحدت محض یا وحدت حقه)،که برگرفته از چاندوگی اپهنیشد (Chandogy Upanisad) است."